☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆
"ඔය ඇති."
ජිමින් කොච්චර නවත්තන්න හැදුවත් ජන්කුක් කලේ තවත් වීදුරුවක් තොල ගාපු එක. රෑ කෑමට විතරමයි කියලා හිතාගෙන ආවත් ජිමින්ගෙ ආසාවට දෙන්නත් එක්ක බාර් එක පැත්තට ආවා මදිවට ජන්කුක් කෙලින් හිටගන්න බැරි වෙන්නම බීලා තිබුනා.
"තව එකයි බබා."
"මේ මනුස්සයා රයිටර් කෙනෙක්ද බේබද්දෙක්ද මන්දා?"
වටේ පිටේ තත්වය බලපු ජිමින් ජන්කුක්ට කිට්ටු වෙලා එයාව ඇඟට බර කරගත්තා.
"බේබද්දෙක්."
"පේනවා."
ජන්කුක් තමන් වගේ දෙගුණයක් විතර බර ඇතියි කියලා ජිමින්ට හිතුනත් එයා ඒක කියන්න ගියේ නෑ.
කොහොම හරි ඇදගෙන ඇවිත් ජන්කුක්ව කාර් එකට ඔබාගත්තු ජිමින් ඩ්රයිවින් සීට් එකෙන් ඉඳගෙන ජන්කුක් දිහා බැලුවා.
~ චූටි ළමයෙක් වගේ..
අනුකම්පාවක් හෝ ආදරයක් හිත පුරා පැතිරෙනකොට ජිමින් කලේ ජන්කුක්ගෙ තොල් උඩ කෙටි හාදුවක් තිබ්බ එක විතරයි.
~ ඕනම දෙයක් ගැන වැඩිය හිතන්න හොඳ නෑ!
☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆
YOU ARE READING
ᴍɪᴋʀᴏᴋᴏsᴍᴏs • ᴍɪɴɢᴜᴋ [ᴄᴏᴍᴘʟᴇᴛᴇᴅ]
FanfictionIt's probably because of us, Not those stars nor the lights...