☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆
"අදට ෂූටින් ඉවරයි. මිස්ටර් ජෝන්, ජිමින්ව ඩ්රොප් කරගෙන යන්න."
කැමරාස් අකුලන ගමන් හිටපු බෝයි දිහාට බැල්මක් හෙලපු යූන්ගි ජන්කුක්ට කිට්ටු උනා.
"ඒ මොකටද? මට යන්න පුළුවන්."
"රෑ වෙලා නිසා සම්චොන් කිව්වා ඔයාව තනියම එවන්න එපා කියලා. කොහොමත් ජන්කුක් තමයි මේන් ඇක්ට්රස්ව ඩ්රොප් කරන්න හිටියෙ."
ජන්කුක්ගෙ කපටි හිනාව පිරුණු මූණ ගැනවත් ජිමින්ගෙ කෙහෙල් ලෙල්ල වගේ තිබුනු මූණ ගැනවත් වද වෙන්න කාලය නාස්ති නොකරපු යූන්ගි ගෙදර යන්න පිටත් උනා.
"ඉතින් මිස්ටර් පාර්ක්, මම ඔයාව උස්සගෙන යන්න ඕනද?"
යූන්ගි පිට වුනු පාරෙන් ඇස් ගත්තු ජන්කුක් ජිමින් ඉන්න පැත්තට හැරුනම ජිමින් ඇස් දෙක ජිල් බෝල සයිස් කරගත්තා.
"නෑ එපා. ලොකු උදව්වක්."
☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆
YOU ARE READING
ᴍɪᴋʀᴏᴋᴏsᴍᴏs • ᴍɪɴɢᴜᴋ [ᴄᴏᴍᴘʟᴇᴛᴇᴅ]
FanfictionIt's probably because of us, Not those stars nor the lights...