TAHANAN

11th

Darren's POV

"baby why are  you so quiet?" kasama ko nga pala si jen, andito kami ngayon sa unit ko

"you know naman about tali diba?" i asked her, lumapit sya sakin at tinignan ako ng mabuti

"what about her? are you gonna file for custody?" tanong nya, heck? 

"uh no, ayokong malayo sya sa mommy nya" sabi ko sa kanya, she looks down

"i know this day would come, i know na mapupunta rin tayo sa oras na to, na hahanapin mo rin sya" malungkot na sabi nya, i feel so effin guilty pero i need to swallow it all pinasok ko sarili ko dito

"im sorry jen, di ko rin kasi alam kung ano talaga nangyari kay vi, all this time akala ko niloko nya ako. but all this time inaantay nya lang pala ako" 

"masaya akong nakilala kita jen, sana wag kang magalit kay vi, kahit sakin ka na lang magalit dahil deserve ko naman" sabi ko sa kanya, yinakap nya ako

"kaylangan mo ba talaga ako iwan? pwede nyo namang palikihin si tali kahit di na kayo magkasama diba?" sabi nya habang yakap yakap nya ako

" i know na pwede yun, but jen to be honest hanggang ngayon mahal ko parin  si vi, alam mo naman diba umpisa pa lang nito sinabi ko na sayo na di ko alam kung kaya kong tumbasan yung pag mamahal mo, and beside ayokong lumaki yung anak ko na broken family kami" bumitaw sya sa pagkakayap nya sakin

bigla nya akong sinampal at tumayo 

"napaka selfish mo! andito ako nung di mo alam kung paano ngumiti andito ako nung nalulungkot ka, nag effort akong mapansin mo ako tapos ganto lang igaganti mo sakin?" tanong nya kitang kita sa mga mata nya yung mga galit

"wala akong sinabing gawin mo para sakin lahat ng yun in the first place jen, ginawa mo yun in your own will. pinilit ba kita? nagulat na nga lang ako na lagi mo akong hinahanap at dinadalan ng pagkain, sinabi ko ba lahat yon sayo? ikaw ang nag kusa. kaya wag mong isumbat lahat yun kasi kung isusumbat mo lang pala lahat edi thank you na lang" 

"una pa lang sinabi ko na sayo na malabong mahalin kita, dahil may iba pa akong mahal, may iba akong mahal, ano sabi? okay lang as long as nasa tabi mo ako, ginawa ko yung part ko jen. i stayed at your side! pero di mo kaylangan man madidiktahan yung puso ko kung sino ang dapat kong mahalin, sana naman respetuhin mo yun" 

umiyak na sya at napaupo na lang sa sahig, di ko alam ang gagawin kaya tinayo ko sya at pinunasan ko ang mga luha nya 

"jen, grateful ako para sayo, sobrang nagpapasalamat ako kasi andyan ka sa tabi ko when no one does. sana maintindihan mo ako sorry kung yun lang ang kaya kong ibigay sayo, you deserve someone better yung di ka ittreat ng kagaya ng ginawa ko sayo. marami pa dyan para sayo sana buksan mo lang mga mata mo" 

yinakap nya ako kaya naman yinakap ko na lang rin sya, nahimasmasan na rin sya, nag usap pa kami at nagkaintindihan na rin sa wakas, she's happy na for me kasi for once may nagawa raw akong tama, pakiramdam ko kasi tlaga rin simula noong umalis si vi wala na akong nagawang tama

after ko mahatid si jen, dumaretso na rin ako sa bahay gusto ko rin makausap si mommy about doon sa sinabe ni frank, pagdating ko sa bahay saktong nagsasara na si mommy ng gate, pero binuksan nya rin ito agad pagka kita sa akin

"oh anak, gabi na ah pasok ka" binuksan nya yung gate dirediretso lang akong pumasok at sumunod naman sya

umupo ako sala at sya naman eh nakasunod lang, umupo sya sa harap ko at nag tanong

"may problema ba anak ko?' tanong nya

"mom may problema ba kay vi? ayaw nyo ba sya para sakin?" halatang nabigla sya sa tanong ko dahil di sya makatingin sa mata ko

"sagutin mo yung tanong ko mommy, ayaw mo ba si vi para sakin?" medyo tumaas yung boses ko na kinagulat naman nya

"alam mong boto ako kay violet anak, gusto ko sya para sayo ano ba yang iniisip mo? dahil parin ba to sa sulat?" tanong ni mommy

"mom, alam kong nakausap mo si frank noong na nganak si vi, mom how come you didn't tell me? i shoul've been there for her and for my daughter mom!" lumuhod ako sa kanya at umiiyak 

"mom, vi almost died she suffered a lot ng wala ako sa tabi nya, nasa peligro silang dalawa ng anak ko mom, i could've been there for them" umiyak ako ng umiyak sa kanya

"anak ko, im sorry, iniisip ko lang yung pag aaral mo, knowing na intern kana, need mo maka focus ng lalo sa studies mo patawarin mo sana ako" tinayo nya ako at tinabi sa kanya

"but di mo ba naisip mommy na kung mawala si vi o yung anak ko mas lalo lang akong mawawala sa focus? vi planned to come home when she recovered, alam kong alam mo dahil nasaba mo naman mga letters na pinapadala nya"

"mommy sana this time hayaan mo ako, hayaan mo akong harapin ko lahat ng problemang dadating sa buhay ko, di ko naman pababayaan yung pag  aaral ko eh utang ko sa inyo yun kaya kahit anong mangyari gagawin ko ang lahat para matapos ko to, gagawin ko ang lahat para maging doctor para inyong lahat, sa inyo ni dad" 

yinakap ko sya at ganun rin sya sakin, sorry sya ng sorry sakin di ko naman magagwang magalit sa kanya dahil nanay ko sya. naiintindihan kong natakot lang sya but nangyari na yung mga bagay na di dapat nangyari. 

all i want to do now is to come home to you Vi, Tahanan ko. <3