Assasin (Suikastçi) Deku

Bölüm 16

DİKKAT! 

BU BÖLÜM BİRAZ RAHATSIZ EDİCİ OLABİLİR. uyarıldınız~

3rd POV :

Cuma günü yarım gündü. Saat 12 olduğunda herkes eşyalarını çantalarına tepiştirdi ve olayın "aksiyonlu" kısımlarını izlemek için yurda doğru koşmaya başladılar. 12:30'da herkes ortak alanda yerini almıştı. İzu hiçbir şey söylemeden görüntüleri ayarladı. "SUİKASTÇİNİN DÜŞÜNCE VE ANLATIMI" şeklinde ayarladı. Yerine oturdu ve başlattı.

Mina: Daha aksiyonlu kısımlara atlayabilir miyiz?

İzuku videoyu durdurdu.

"Kimi neden öldürdüğümü merak etmiyor musunuz yani?"

denki: Biz sana güveniyoruz bro. Bir gün daha beklemek istemiyorum.

İzu: O zaman düşünce kısmımı dinleyin. Planı düşündüğüm yeri açayım. Ve, bir yer daha işte. Quirklerimi sorgulamamanız ve kafanızı karıştırmamam için.

Aoyama: Tamam~

GÖRÜNTÜ:

İzuku POV:

Toplantı düşündüğümden daha olaysızdı. Bana tip tip bakan birkaç kişi dışında kabullenildim. Sorun çıkacağa benzemiyor. ANCAK Spinner denen şu sürüngen herif düşündüğümden daha aşağılıkmış. Kötü birisi olmasından bahsetmiyorum. Ama hiç kimse çocuk katili olma hakkına sahip değil. Muhtemelen kötü bir çocukluk geçirmiştir. Gerçi, benden daha kötü bir çocukluk geçirmiş olması mümkün mü bilmiyorum ama...

Flashback:

"Y-y-yeteeeer! İstemiyorum. Yalvarırım Black. Her yerim ağrıyor, sadece beş dakika mola, yalvarırım sana!!!"

"Kendine gel Shadow!"

Bu kükreme benzeri sesle aynı anda karın boşluğuma inen tekmeyle inledim. Gözlerim kararıyordu, arkaya yuvarlanıyordu.

Ben daha 7 yaşındayım! 7... Çıktığım görevlerde oyun oynayan çocuklara çok özeniyorum. 

Ben bunları düşünürken karnıma inen ikinci bir tekmeyle gerçeğe döndüm.

"Görev sırasında yorulursan da böyle tekme yemeyi mi bekleyeceksin! Hemen ayağa kalk!"

Bacaklarım titreye titreye ayağa kalktım. Ağzımdan burnumdan kan geliyordu. 

"Ailenin seni neden buraya getirdiğini tahmin etmeye çalışıyordum birkaç gündür. Acaba bir neden de bu olabilir mi, ZAYIFSIN!İŞE YARAMAZSIN! AYAKTA BİLE DURAMIYORSUN, BİR DE KENDİNE SUİKASTÇİ Mİ DİYORSUN!?!"

Konuya ailem karışınca damarlarımda akan kanın hızlandığını hissettim. gözlerimin rengi koyulaştı, içleri artık parlamıyordu. Bir şey hissettim, bir kopma gibi. Aklım, kalbim, anılarım ve duygularımı birbirine bağlayan bağ kopuyordu. Anılarım bulanıklaşmaya başladığında vücudumun içi oyuluyormuş gibi hissediyordum... Artık anılarımın doldurduğu yerlere düşünceler doluyordu, duygularım silindi... Birden bu güne kadar hiç hissetmediğim seviyede bir acı hissettim. Ciğerlerim patlıyor gibiydi, beynim büyüyüp küçülüyor, kalbimin atış hızı vücuduma yetmiyordu.

Kendimi yere atıp bacaklarımı karnıma doğru topladım. Kendimi sıkıp kaslarımı zorlarsam acı hissetmem diye düşünüyordum. Ancak göğüs kafesimde bir curcuna vardı. 

Gözlerimin beyazları göz alıcı şekilde parlamaya başladı. Birisi kürdanla gözlerimi lime lime ediyor gibi gissediyordum. Kulak zarlarım çatlıyordu, boğazımdan nefes alamayacağım kadar çok kan çıkmaya başladı.