Assasin (Suikastçi) Deku

Bölüm 3 - Karşılaşma

Katsuki POV:

Izuku ile parkta oynarken onu arka sokağa çeken dokuz kişi gördüm. Bu olay biz 8 yaşındayken yaşanmış olsa bile hepsinin yüzünü hatırlıyorum. Onların arkasından sokağa koştuğumda her yerde kan vardı, ama etrafta kimse yoktu...

Izu'm gittiğinden beri çok daha asabi oldum. Benimle konuşan herkesi tersledim. Herkese zorbalık yaptım. Her gece uyumadan önce aklıma tekrar tekrar bu anı geliyor. İlk gerçek arkadaşımı kaybedişim...

Aslında ortaokula başladığımdan beri peşimde olan birkaç ekstra var. Onlar diğerleri gibi sinir bozucu değiller. Bize Bakusquad lakabını taktılar. Biz kimiz, evet hemen söyleyeyim: Pembe uzaylı, İğrenç saçlı, Elektrik direği/ Pikachu ve Bant çocuk. Yani Mina, Kirishima, Denki ve Sero. Bu ekstralara o kadar çok alıştım ki onların yanında her şeyi konuşuyorum, yaniiii İzuku dışında.

   O gün öğleden sonra ekstralarım bana sinemaya gitmeyi ve eğlenmeyi teklif ettiler. Reddettim. Bunu yaklaşık on kez tekrar ettiler ama ben reddetmeye devam ediyordum. Normalde susmaları için kabul eder, gezmeye başladığımızda çok eğlenirdim (Bundan onların haberi yok tabii.). Ama bugün eğlenme günü değil. Bugün O'nu kaybedişimin yıldönümü, İzu-chanımı...

Mina POV:

Katsuki'yi gene bir şeyler yapmaya zorluyorduk, gene reddetti. Normalde geç de olsa kabul ederdi ama bu kez farklıydı. Mimikleri çok hassas, derisindeki çizgiler çok derindi. Ara sıra çenesi titriyor, hemen dışarı bakıyormuş gibi yapıyordu. Katsuki üzgün müydü? Evet. Hatta dokunsan yıkılıp ağlayacak gibiydi.

Diğerlerine daha fazla ısrar etmemelerini anlatan bir işaret yaptım ve Katsuki dışında bütün Bakusquad'ı kapının önüne çıkardım. 

(M- mina K-Kiriskima D- Denki S-sero B-Bakugo)

M: Siz de fark ettiniz mi?

K: Evet, depresyonda gibi davranıyor.

D: Ağlayacak gibi.

S: Ben Katsuki böyleyken sinemaya falan gitmem. Ne olduğunu bulmalıyız!

M: İşte burada ben devreye giriyorum. Planımız şu...

3rd POV:

  Katsuki'yi okul çıkışında takip edecekler ve davranışlarını inceleyeceklerdi. Normalde Katsuki böyle şeyleri fark ederdi ama bugün edemeyeceği barizdi...

  Zil çalar çalmaz eşyalarını çantasına tıkarak sınıftan fırladı Katsuki. Bakusquad bunu beklemiyordu. Onlar da ellerinden geldiğince hızlı dışarı çıktılar ama Katsuki gözden kaybolmuştu. 

Herkes oflayıp oldukları yerde kalakalmıştı. Birden Mina bağırdı,

M: Orada işte bakın!!! Amaaaa, çiçekçiden çıktı?

K: Magazin kısmını sonraya bırak Minaa! Hadi, tekrar kaybolmadan Bakubro'ya yetişelim.

Hepsi göz mesafesinden Katsuki'yi izliyorlardı. Katsuki'nin gittiği yer gittikçe tenhalaşıyor, etraftaki insanların ayıklık seviyesi azalıyordu. En sonunda bomboş, harabe evlerin arasındaki eski bir parkta durdu Katsuki. Oturma yeri tahta, zincirleri paslanmış salıncağın önünde bekliyordu. Bakusquad ne olacağını merak ediyor, dikkatle onu izliyorlardı. Katsuki birden kendini iki salıncağın ortasındaki boşluğa bıraktı. Çantasından bir buket çiçek çıkardı ve önüne,yere koydu. Bakusquad olacakları bekliyorlardı. Sonra o sesi fark ettiler, hıçkırık? Evet hıçkırık! Ama ağlama sesine karışmıştı bu ses. Katsuki ağlıyor muydu? Herkes şok içinde yerde dizleri üstünde duran Katsuki'yi izliyordu. 

Mina POV:

  B-ben ne yapacağımı bilmiyordum. Onu rahat mı bırakmalıydım yoksa yanına mı gitmeliydim? Utanır mıydı, kızar mıydı ya da en kötüsü, bir daha bizimle konuşmak ister miydi??? Artık hepimiz ağlıyorduk. Sonra Kirishima "sessiz olun" işareti yaptı ve Katsuki'yi işaret etti. Hepimiz Katsuki'nin mırıldandığını fark ettik.

 Kat: Özür dilerim! Çok özür dilerim!! Seni koruyamadım İzu-chan... Üzgünüm. B-ben çok güçsüzdüm, ama bak! Yeni hedefim UA'e girmek. Senin için bir kahraman olacağım İzuum!! A-a-asslındda, artık hayattan umudum kalmadı İzuku... DAHA ARKADAŞIMI BİLE KORUYAMAYAN BEN NASIL BİR KAHRAMAN OLMAYI HAYAL EDEBİLİRİM?!?!? B-BEN, BEN, ben ölmeyi hak ediyorum İzuku.. Affet.

Duyduklarımızla şok olduk. Son kısmı fısıldayarak söylemişti Katsuki, bir tek ben duymuştum. Yanına gitmek için kıpırdamaya çalıştım ama bacaklarım beni taşımıyordu. Yere yığıldım. Elinde bir şey parladı Katsuki'nin. O-ooo bir, BIÇAK?!! 

Birden çenem ve ellerim titremeye başladı. Kirishima ne olduğunu soruyordu ama ben konuşamadım. Bedenim bana ihanet ediyordu!!! En sonunda "Bak" diyebildim. Elindeki bıçağı titreyen elleriyle bileğine yaklaştıran bir Katsuki görmeyi beklemeyen Kirishima da donmuştu. Tam o sırada Katsuki'nin gölgesinden bir el çıktı ve Katsukiyi içeri çekti. Geriye kalan tek şey bir çanta, bir bıçak ve bir demet çiçekti...

VE BİR BÖLÜMÜN DAHA SONUNDAYIZ! OKUDUĞUNUZ İÇİN TEŞEKKÜR EDERİM. LÜTFEN YORUM VE ÖNERİLERİNİZİ ESİRGEMEYİN.