Assasin (Suikastçi) Deku

Bölüm 19-LOV!

MERHABA SEVGİLİ OKUYUCULARIM!!! Çok sık bölüm atmadığımın farkındayım ama o kadar yoğun ve halsizim ki... Aslında çoğunlukla 2. sebepten. Hatta tembellik bile diyebilirsiniz. Bu bölüm biraz rahatsız edici olabilir. Sonraki bölüme de kayabilir emin değilim, Ama siz gene de dikkat edin. KEYİFLİ OKUMALAR!

"SONRAKİ BÖLÜME KAYDI RAHATSIZ EDİCİ İÇERİK"

...

Aiz: HERKES GÜVENLİ YERE GEÇSİN! SINIFLAR NEREYE GİTMESİ GEREKTİĞİNİ BİLİYOR! ÇABUK ÇA-

Tam bu sırada sınıfın ortasında bir portal belirdi. O kadar hızlı ortaya çıkmıştı ki kimse başını bile çevirememişti. Ondan sonrasını bilen tek kişi İzuku idi...

...

Portal belirir belirmez zaman İzuku için yavaşladı. Akılların algılayamayacağı kadar bir hızla düşünmeye ve uygun bir çözüm yolu bulmaya çalışıyordu. Bütün gün başının etini yiyen vampiri bu gibi zamanlarda çok işe yarıyordu. Hem düşünme hızını arttırıyor hem de ikili konuşma yöntemiyle kendi hatalarını bulmasını sağlıyordu.

(i: izu      iv: vampir izu, bu konuşmalar içinden yapılıyor.)

i: LOV! Bu quirkin Kurogiri'ye ait olduğuna emin miyiz?!

iv: Bu görüntü ve güçte başka kimsede böyle bir quirk yok.

i: Hedef biz miyiz yoksa 1-a mı? Benim burada olduğumu USJ yüzünden biliyorlardı.

iv:hedefin 1-a olduğunu düşünmüyorum. eğer öyle olsaydı bizim onlardan ayrıldığımız bir zamanı beklerlerdi. Neden işlerini zorlaştırsınlar ki?

i: Hedef bensem kaçarsam peşimden geleceklerdir. Onları uzak bir yere çekebilirim.

iv : bilerek yaptığın çok belli olacaktır. Senin Shadow olduğunu biliyorlar.

i : Konuyu burada halledemeyiz! Çok fazla alakasız kişi var! Okuldaki herkesi bir yere ışınlarsam da her yerime giren kramp yüzünden bir müddet kıpırdayamayabilirim.

iv : LOV' u ışınlasan?

i : Gölgeleri burada değil ki! Kaç kişiler bilmiyorum. Ayrıca karşıda da ışınlama quirki var.

iv : Bunu söylemekten nefret ediyorum ama...

i : başka çare yok.

Karara varır varmaz okulda bulunan hademeden öğrenciye, müdürden kahramanlara herkes 1-a'nın yatakhanesinin bahçesine ışınlanmıştı. İzuku ise ağrıyan kasları nedeniyle olduğu yere, dizleri üstüne çöktü. Sınıftakiler gider gitmez sınıfa ayağını basan Dabi, nerede olduğunu bile görmeden rastgele sınıfı mavi alevlere boğdu. Önünü görmeye başlayınca ise sınıfın boş olduğunu fark etti.

Dabi: Küçük bir senaristten beklendiği gibi, olasılıkları düşündün ha? Sahte bir hikaye uydurmayı da deneseydin?!

İzu bu cümleyi duyunca hafifçe gülümsedi, kimseye belli etmeden arkasındaki elini kendi gölgesine daldırdı. Yurttaki odasıyla toplantı odası arasında küçük bir teslimat yaptı, sonra yere yığıldı. Bütün okulu taşımak zor olsa gerek değil mi?

(Acıdım :(( )

~Işınlanan UA topluluğuyla~

Herkes ayaklanmış bir yerlere gitmeye çalışırken birden kendi gölgelerine düşmenin verdiği hisle gözlerini sımsıkı kapattılar. Açtıklarında ise herkes yurdun bahçesindeydi. Kahramanlar ne olduğunu anlamışlardı.