Bazen öyle acılar yaşarsınki , sanki kemiklerini saturla doğramışlar da tekrardan birleştirmeye çalışıyorlar hissi verir.
Şuanki durum buydu Aras için.
Gözlerini yumup sızlayan vücuduna direnerek inledi.
Dün gece bir anda kafasına dank ettiğinde ağrılarının nedenini anladı .
Sonra yataktan doğrulup etrafına baktı ama ortada ses yoktu . Ve en önemlisi İz yoktu .
Yataktan hızlıca kalkması ve oturması bir anda oldu . Dün geceleyin yaşadığı üzüntü , sinir ve ağlama krizi Aras' ı sarsmıştı ama güne başlamak adına ilk önce gözlerini açaması lazımdı .
Yavaş adımlarla banyoya yöneldi .
Yüzne soğuk suyu çarpınca irkildi ama iyi geldiği için aynı işlemi bir kaç defa daha tekrarlayarak rahatladı .
Aynadaki yansıması pekde iç açıcı olmadığı için odaya yöneldi ama havasız oksijen ile karşılaştığında yüzünü ekşitti.
Önce perdeleri çekip sonra camı açsa iyi olacaktı kendisi için.
Bir iki adım atıp , perdeye asılı olan nota gözleri takıldı .
İyi bak yollara gelip geçerken .
Sokakta izlerimi bıraktım .
Dikkat et perdeleri açarken .
Pencerende gözlerimi bıraktım.
Bu defa adımları geri geri gitmeye başladı , adeta üzerine saldırmayı bekleyen bir aslandan kaçarcasına.
Ayağı yatakla temas edince yatağa yığıldı.
" Bu ... Bu da ne ?
Yoksa ... Yok canım ...
Yoksa olabilirmi ?
İz! "
Aras deli hastahanelerindeki hastalar gibi sayıklıyormuydu ,
bir insanla mı konuşuyordu ...
Yoksa kendisine karşısındaki notun gerçekliğine inanmadığı için tekrar ederek inandımayamı çalışıyordu beli değildi .
Tek bir gerçek vardı .
Herşeyden habersiz İz , bilmeden doğruların gerçekliğini kanıtlamıştı.
Çünkü Arasın kendisiyle yaptığı savaşın yenilgisini acımasızca , savaşa katılmadan kazanmıştı İz .
Uğruna yıllarını vermişti ama görünürde üç kelime olsada , hayatının tek gerçek özetiydi İz' e duyduğu aşk .
Aras, İz' in olduğu her yeri severdi ve her zamanda sevdib ama İz'in yaşadığı evi bir başka seviyordu.
Çünkü orada sevdiği kadının yaşanmışlıkları vardı .İnsanlardan uzak , gürlütülü bir yaşanmışlık hemde .
Kalbi artık beynine hüküm sürmeye başlamıştı çünkü şuan evden çıkışını , yüzüne çarpan havva sayesinde hissetmişti ve İz' in kapısının önünde son bulduğunda idrak edebildi , varmak istediği yeri.
Evin göz alıcı bir havuzu vardı ama sonbahar olduğu için yaparaklar özgürce suyun üstünde adeta dans ediyorlardı.
Aras kendisini İz' e kavuşmak için bacaklarının hızına bırkmıştı .
Evin zilini çaldı ama yüksek sesle bir şarkı çalıyordu .
Kapıya doğru eğilip , sadece sözlere odaklandı .
Zаrаr ziyаn ruhum artık.
Pаrçаlаndım un ufаk.
Gаrdiyаn aç kаpıyı.
Çok dаrаlttı bu dört duvаr.
Yаşаnmаz oldu bu
kаder ağlаrı örmüş
üst üste hep belа.
Geçmez oldu, sessiz oldum.
Bunu dа atlаtırız evvelа.
Sаklаmа bu aynаlаr sаnа söyler gerçek olgulаr.
Yаlаnlаrа inаnmаdım ne dediyse gerçek oldulаr.
Yаrım kаlаn hesаplаrа keskin kаtаnаm vаr sаplаnаn.
Bu dağlаrа cаnlаr attın, yere bаtsın kаn pаrаn.
İz' in kapıyı açmaması , çalan şarkının sözlerini duyan birisi olarak Aras hak verdi .
" Başka diyarlara daldın be güzelim ...
Beni de kapının önünden geçirip ayakta uyutuyorsun resmen ." diye iç geçirdi Aras .
