TAMAMLANDI✔
"Selam! Artık kaç gün kaldığını saymayı bıraktım... Ama biliyorum az kaldı. Gidiyorum. Gitmek zorundayım. Ölüyorum... Her gün geçtikçe ölümün fısıltısını daha net duyuyorum... Duymak zorundayım.
Bugün yine unuttum. Evimin yolunu unuttum...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
12.Bölüm *Çığ...*
"Kimsin dedim?"
Resmen yüzüne haykırarak kurduğum cümle ile yüzünde dakikalardır değişmeyen ifade hâlâ yerini koruyordu.
"Meleğim , diyorum ya ben Uraz."
"İsmini sormuyorum , kim olduğunu soruyorum. Ne hakla beni gizlice dinleyip bana sarıldığını soruyorum!"
Bana minik bir adım atarak yaklaşmış , anlamlandıramadığım duygular ile dolu gözlerini gözlerime dikmişti.
"Gizlice dinliyorum denemez..."
"Sen o'sun... Değil mi? O videoları gönderdiğim kişi."
Aniden gelen aydınlanma ile ben de şaşırmıştım. Şimdi dikkatli baktığımda ise farkettiğim şey ile daha da şaşırmıştım. Bu doktorun odasında gördüğüm çocuktu.
Tabii ya.
"Evet. Tam 12 Eylül 2021 saat 22.32'de ilk videonu atıp altına 'Lütfen cevap verme. Sadece beni birilerinin dinlediğini hissetmek istiyorum.' yazdığın kişiyim.
İlk videonu attığında cidden benimle dalga geçtiğini düşünmüştüm ama her attığın videoyu izlemeyi engelleyemiyordum.
Her videoda daha iyi tanıyordum seni. Bir videoyu defalarca izlemekten yüzünün her karışını ezberlemiştim bile.
5.videodan sonra artık dayanamadım ve seni aramaya başladım. Seni tanımak istiyordum. Daha doğrusu ben seni tanıyordum , senin de beni tanımadı istiyordum. Telefon numarandan baksam da numara başkasının üzerine kayıtlı olduğunu görmüştüm.
Son seçenek olarak attığın videolardan yerini bulmaya çalıştım. İlk bulduğum yer gittiğin hastaneydi. Sonra çalıştığım yer ve en son da kaldığın ev.
Biliyorum anlatırken rahatsız edici görünüyor ama amacım asla o değildi. Sadece seni merak etmiştim."
Konuşurken kötü bir niyeti yok gibi görünse de her öyle görünene güvenecek değildim.
Bu devirde insanların başına ne geliyorsa güvendiklerinden gelmiyor muydu zaten?
Geriye doğru yavaş adımlarla ondan uzaklaşırken gözlerimi kısmıştım.
Tacizci ya sa sapık olmadığı ne mâlumdu?
"Tamam gördün , gidebilirsin. Ayrıca rahatsız ettiysem kusura bakma. Bir daha video göndermem." Dediğimde endişeyle bana bir adım atmıştı.
"Hop! Dur orada , kişisel mesafeyi koruyalım."
Ellerini havaya kaldırarak kafasını sallamıştı.
"Özür dilerim , tamam. Ama gitme. Biraz konuşalım. Hem rahatsız olmadım , videoları atmaya devam edebilirsin."
"Üzgünüm tanımadığım biriyle böyle ıssız bir yerde oturup konuşacak kadar aptal değilim."
