NOKTA

Kaçamak

Buket Şen 

İçten içe ölüyorum kaybettiğim şeylere üzülemiyor yeni kişiler aramıyorum nefes alıyorum ,evet alıyorum ama hissedemiyorum... birinin beni iyileştirmesine de inancım yok inanç tan önce ihtiyacım yok ben böyle iyiyim biraz buruk ve kırgınım ama ben böyle iyiyim...

Annemin yaptığı konuşmayı çok dikkatli dinlemiştik. çok yorulmuşa benziyordu  onunla hiç ilgilenememiştim haliyle ve birbirimizden başka kimsemiz olmadığı için çok korkmuş olmalıydı. bizimkilerle yalnız kaldığımı fark ettiğimde düşen yüzleri toparlamak adına her şeyi bir kenara bırakmıştım .

-Eee demek Gizem araziye girdi ha 

-Off görmeliydin kızım ilk yarışında kazandı 

 kahkalarımız boktan hastane kokusunu geri planda tutmayı başarmıştı. gülüp eğleniyorduk ve gizem utançtan kızarmaya başlamıştı 

-Hayır yani ne var iki şov yaptıysam 

-İki şov mu ?  diye atılan Deniz gülmesini artırmıştı yahu çocuk ağlıyordu 

artık hepimiz dozu arttırmıştık  gizem utana sıkıla gülümsemesini gizlese de Kaan da çok eğleniyordu sahi Kaan onun burada ne işi vardı sanırım  benim bu  derin uykum Kaan'ı bize çekmiş ve  belli ki yanlarından ayrılmamış çünkü gayet samimi oldukları o kadar beli ki gülüşlerinden hepsini o kadar çok seviyordum ki benim için hepsi aynıydı artık Kaan da sormaya çekinsem de  sormak istedim. 

-Kaan 

Bir an duruldular ve bana kafalarını çevirdiler  söylediğim  cümleyi devam ettirdim 

-Kaan da gruba girdi demek onaylar gibi kafasını salladı Deniz ve söze atıldı

-Biz öyle aramıza kimseyi bu zaman'a kadar almadık ama o  bu süreçte bizi hiç yalnız bırakmadı yani neden bizden olmasın ki bizim gibi her şeyiyle ortak oluyor bu zamana kadar almadığım için ağlamaya gidiyorum. 

Deniz bu açıklamayı yaparken sanki benden onay bekliyor gibiydi  ki beklemesine gerek bile yok her halükarda durumum hep evetti  ama biraz onları kıvrandırmak ve zoru oynamak hep yaptığım şeydi  ciddi yüz ifadesini suratıma yapıştırdım ve hepsine aralıklarla dik dik ve solgun şekilde bakmaya başladım. Allah'ım öleceğim gülmekten Gizem hoşlandığını az belli et dimi kızım ağlayacak onaylamazsam ve beni kesebilir   pardon kesebilir değildi keserdi cevap keser beni lime lime keser ki buna gerek bile yoktu  gülümsememin ardından  kafamı onaylar şekilde salladım Deniz ve Gizem tutukları nefesi bırakmış ve rahatlamışlar gibi görünüyordu  İrem ve Kaan'da  tedirginlerdi ama onlar bu ikili kadar değillerdi hayır sorun şu ki Kaan Gizem kadar gerilmedi. 

-Bir an için istemeyeceksin sandım diye atıldı Gizem 

-Saçmalama sizin kanınızın uyuştuğu biriyle nasıl uyumaz kanım ben zaten Kaan'la iyi anlaşıyordum artık grupta zeki biri var  yalnız olmadığım için ayrıca mutluyum ha bir de Kaan bunlar göründükleri kadar zeki değiller gün geçtikçe alışacaksın demeyi de esirgemedim  Kaan gözlerinin kısılmasını ve beyaz dişlerini gösterecek kadar çok güldü son söylediğime hastane odasında süren konuşmamız dışarıdan bakılırsa mükemmeldi ama sanki herkesin bu gülüşlerinin altında uzun süren bir tedirginlik  var. Neyse hayatta daha fazla gerilime ve az insana ihtiyacım yoktu ama merak ediyordum da Ege neredeydi Kaan'a sormak istedim aman sor ne kaybedeceksin diyen iç sesime hiç karşı çıkacak halim yoktu 

-Şey Kaan Ege.... yani ege nerede biliyor musun hani siz yakın arkadaşsınız ya onuda bayağıdır göremedik sormak istedim dercesine atıldım sanki benim haricimdeki herkes merak edercesine baktı Kaan'a hepimize tek tek bakarken yutkunup bana döndü 

-Aslında bende 2 aydır haber alamıyorum arada kafası eser ve kafasını dağıtmak için gezer motorla hemde çok uzağa gider kendine gelince yanımıza gelir ve hiç soru sormadan devam ederiz çünkü sorsak cevaplamaz ve anlatmayı sevmez o yüzden bende bilmi...

derken titreşimde ki telefonu çaldı   telefonunun ana ekranına bakarken kafasını kaldırıp bana baktı şaşırdığı suratından belliydi ama  kim arıyordu ki 

- Şey Ege arıyor  

donup kaldım şuan konusu geçiyor ve o arıyor muydu.

-Açsana diye seslendim telaşla 

onaylar gibi kafasını salladı ve telefonu kulağına götürüp cevap verdi 

-Ege 

-Dedikodumu  yapmaya mı başladın 

ses  çok yakından geliyordu hemde çok sanki kulağımın dibindeydi yada şey tam arkamda gibi sesin telaşıyla arkama döndüm ve oradaydı ege arkamdaydı herkes o tarafa bakıyordu Kaan kalktı ve  yavaş adımlarla ilerledi 

-Yok artık manitam değilsin Kaan sarılmayacağız değil mi demesine kalmadan Kaan sarıldı 

Deniz , İrem , Gizem ve ben gülüyorduk Kaan resmen sulu gözdü sormak istedim nerede olduğunu nereye gittiğini ama yapamam çünkü ben buyum ben konuşmam anlatmam dinlerim dinlemem herkese kısaca bakıp gülümsedi ve sonunda bu güzel gözler benim yeşilimle buluştu.

yavaş adımlarla ve hepimizi süzerek baktı bize hafif tebessümle ağzını açtı 

-Ne yapıyorsunuz hatta  şöyle sorayım  hastanede ne yapıyorsunuz 

Lafa atılan İrem 

-Sen hastanede olduğumuzu nasıl öğrendin. 

-Banu abla ile konuştum 

-Banu teyzeye nasıl ulaştın 

-Tamtakı bediha abladan

-Peki bediha ablaya nereden ulaştın

-Eğer bu bir polis sorgusu değilse oraya gidip takı alıyorum memure hanım 

egenin irem'e tepkisi komikti biraz tuhaf zamanlar geçti sohbetler edildi ama kimse egeye nerede olduğunu söylemedi bizde sormadık..