9.BÖLÜM

1.5K 129 50
                                    

"Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın!"

Bölüm şarkısı:

Impossible / James Arthur.

🕊️

Geçmişin yanık izi

"Bazen üstesinden gelemediğimiz o acıların altında kalırız."

Geçmişten bir kesit.

Masum yüzüne akan gözyaşları neredeyse
bir mezarı dolduracaktı. O mezar onundu. Ama o mezara bir başkasını gömmüşlerdi.
Ondan alınması gereken can bir başkasından alınmıştı.

Üzerine yaşamanın yükü çökmüştü.

Yedi yaşında omuzları vicdan azabıyla çökmüştü. Daha ismini bile veremediği hisler omzuna dağ olmuştu.

Odanın kapısı aralandığında, artık ağlamaktan ağrıyan gözlerini, içindeki acıyla yumdu. Kalbinde bir göçük oluşmuş ve oluk oluk kan akıyordu.

Gelen annesiydi.

Ağlamaktan kısılan sesi ile bir kez daha konuşmayı denedi. En son kendini açıklamaya çalıştığında, yengesinden yediği dayağın izi hala ayan beyan yanağında duruyordu.

"An-anne." Dedi, sesi acıdan kısalan çocuk.
Hayatında bir kez olsun annesini, ona sevgiyle bakmayan gözlerinde, bugün bariz bir nefret vardı.

Helin Hanım'ın eli, kızının ruhunda bir yaraya daha sebep olmak için havaya kalktı. Zeynep, artık bunun yediği kaçıncı darbe olduğunu bilmiyordu. Babası ve abisi evde değildi. O yüzden herkes onu suçluyor  acısını ondan çıkartabiliyordu.

Bir ölümün faili olarak, yedi yaşında bir çocuğu seçmişlerdi.

Oysa o ölüm en çok onu yaralamıştı.

Bedeninde hala bir hafta önce yaşadığı utanç dolu kabusun izleri vardı. Canı yanıyordu. Canı alev alev yanıyordu. Hala bedeninde gezinen elleri hissediyordu.

Dün, öğlen vakti Urfa'nın en sıcak zamanıydı. Ama Zeynep için hayatının en soğuk günüydü.

O gün bir beden iki ruh ölmüştü.

Zeynep hem en yakın arkadaşını hemde masumiyetin beyazını kaybetmişti.

Bundan geriye kalan ise boynu ve ensesi arasında kalan bi bıçak iziydi. Bu iz ömrünün sonuna kadar Zeynep Kaya'nın en büyük kabuslarına eşlikçi olacaktı.

Şimdiki Zaman.

03 Aralık 2022.

22:30

Bedenim sarsılıyordu. Genzime dolan duman ciğerlerime olan hava akışını kesiyordu. Biri beni kucağında taşıyordu. Ama bunun Hüseyin olduğunu düşündüğüm için telaşla debelenmeye başladım.

Bilincim arafta gibi hissediyordum.
Debelenmelerim artınca beni kucağında taşıyan kişi dizilerinin üzerine çökmek zorunda kaldı. Geniş ve tanıdık bir el yanağımı kavradı. O ellerin zangır zangır titrediğini yanaklarımda hissettim.

KalpGözüHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin