KalpGözü

11.BÖLÜM

"Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın!"

Bölüm şarkısı:

Cem Adrian / Ben seni çok sevdim.

30.08.2024
(Düzenlenmiş hali.)

🕊️

"Sevgi iyileştirir."

"Kanayan yaraların tek çözümü bir parça merhamet ve çokça sevgiydi."

07 Aralık 2022

11:00

Bazen eskirdi yaralarımız. Unuttuğumuzu düşünmemize neden olurdu bu. Ama yara, hiç beklemediğin bir anda tekrar kanamaya başlardı.

Küçücük bir damla kandı belki akan ama yaranın orada olmaya devam ettiğini hatırlatmaya yeterdi.

İşte o zaman farkındalık kazanırdı zihnimiz. Yarayı kapatmak değil, iyileştirmek gerekir. Ancak o zaman izler acı vermeyi keser.

Yarayı iyileştirmek için gereken şey; biraz şefkat ve sevgiden başka bir şey değildir. Her insanın kalbinde sevgi vardır. Yapmanız gereken tek şey, onu vermekti.

Karan'ın yaptığı şeyde tam olarak buydu. Öyle bir bakıyordu ki, söylemese bile hissediyordum. İçindeki bütün sevgiyi ayaklarımın önüne seriyordu. Bazen bakışıyla, sarılışıyla, öpüşüyle bana bunu hissettiriyordu. Onun yanındayken kendimi yaşamdan zevk alırken buluyordum. İçim derin bir sevinç kaplıyordu. Onun gibi sert mizaçlı bir adamdan beklenmeyecek bir naiflikle üzerime titriyordu. Kendimi yirmi iki senelik yaşamımda ilk kez değerli hissediyordum.

İki gündür kendi evimde kalıyordum. Karan ise sabah saatlerinde gelip benimle kahvaltı ederek, öyle geçiyordu şirkete. Bu beni mutlu ediyordu. Onun aksine aynı evde kalma fikrine o kadar sıcak bakmıyordum. Ama Karan'a kalsa aynı odada kalmalıydık. Bu yüzden evime dönmek istediğimde, kapının önüne iki tane iri yarı koruma yerleştirmişti. Açıkçası korku hala içimdeki yerini koruduğu için kabul etmiştim.

Şimdi mutfakta kahvaltı hazırlarken bütün heyecanım Karan'a aitti.

Kapı çaldığında elimdeki tabakları da masaya bırakarak, koşar adımlarla kapıya ilerledim. Üzerimdeki bej rengi omuzları açık kazağı düzelterek, aynı şekilde bej rengi kumaş pantolonuma aynadan son kez bakarak derin bir nefes aldım. Saçlarımı geniş bir şekilde örmüş ve sağ omzumdan bırakmıştım. Bugün bütün çillerim alenen ortadaydı.

Kapıyı açtığımda, Karan'ın gelmesini beklemiştim. Ama onun yerine gelen Serhat'ın abisi Göksel'di. Elinde büyükçe beyaz bir paket tutuyordu. Gülümsemem nezaket misaline dönerken, nezaket amaçlı Göksel'i içeri davet ettim. "Hoşgeldin. İçeri geçde sana bir kahve ikram edeyim."

"Hoşbulduk Zeynep. Bir kahveye hayır diyemem." İçeri geçtiğinde paltosunu alarak pormantoya astım. Kapıyı kapatmadan önce isminin Ali olduğunu öğrendiğim korumaya sıkıntı olmadığını belirtircesine gülümsedim. Elindeki büyük paketi buruk bir hevesle aldım. Salonumun yerini bildiği için yönlendirmeme gerek olmadan salona geçti. Onunla beraber salona gidemedim. Bu yüzleşmeyle onu yalnız bırakmam gerekiyordu. Ablasının kaybından sonra ilk kez bu eve geliyordu. Yokluğuyla yüzleşmek zorunda kalacaktı. Onu bununla baş başa bırakıp kahveleri koymak için mutfağa yöneldim. Makineyi ayarladıktan sonra paketi alarak üst kata çıktım.