Adopted by Hazza(Harry Styles) // One Direction

H6

Ruth Styles Pov

Papa slaat een arm om mijn schouders en trekt mijn hoofd zachtjes tegen zich aan. Ik voel zijn lippen op mijn hoofd. Ik voel me zo enorm schuldig! De hele weg blijft het stil. Excuses helpt toch niet. Ze zullen boos op me blijven. Misschien sturen ze me wel terug naar het adoptiecentrum omdat ik niet luister... Of.. Gaan ze me slaan! Misschien, sturen ze me wel naar mijn echte papa! 

'Ruth! Kom op nou! Wat is er?' Papa schudt me zachtjes door elkaar en ik schrik uit mijn gedachten. 

'Niet huilen!' Niet weer! Ik wil niet huilen!

'Het spijt me papa.' Ik kijk naar mijn knieën. 

'Kom hier, babe.' Hij knuffelt me. 

'Ik wilde niet weglopen! Ik wilde mijn tekening aan je laten zien, maar toen was ik de weg kwijt, en mijn tekening ook. Ik raakte in paniek, en toen kwam Louis en hij leek zo boos, dus wilde ik weg maar hij hield me vast en raakte ik nog meer in paniek, het was niet mijn bedoeling!' Ratel ik door. 

'Shh, het is al goed.' Fluistert papa en trekt me weer tegen zich aan. Ik merk dat het busje stop met rijden. 

'We zijn er!' Roept Liam vrolijk en stapt uit het busje. Papa helpt me weer met de gordel en ik spring uit het busje terwijl papa zijn handen om mijn middel heeft zodat ik niet val. Ik begin te lachen, en we lopen naar binnen. Ik trek mijn jas uit en zet mijn muts af. 

'Is het goed als de meiden vanavond al komen?' Zayn komt de gang in gelopen. 

'Ja, natuurlijk!' Zegt papa vrolijk. Meiden? 

'Ruth, loop maar alvast naar de keuken, ik kom eraan.' Zegt papa en glimlacht naar me. Ik knik liefjes en loop, zoals papa heeft gezegd, naar de keuken. 

'Hallo, Ruth..' Ik verstijf. 

'Papa?' Vraag ik bang. 

'Jazeker!' Hij komt op me af met een vieze grijns op zijn gezicht en haalt een pistool uit zijn jas dat hij op mij richt. 

'Nee!' Gil ik en val op mijn knieën, wat pijn doet, aangezien ik daar vanmorgen ook op viel. 

'Fuck!' Ik zie papa staan. 

'Ruth, ga naar de woonkamer en haal de bodyguards. Jij gaat bij Liam zitten, begrepen?' Ik wil niet weggaan, maar ik moet wel! Ik sta op en ren weg. 

'papa.. Hij.. Hij..' Ik wijs richting de keuken. De bodyguards staan op en rennen naar de keuken. Ik ren naar Liam en knuffel hem. 

'Rustig maar.' Sust Liam in mijn oor. Ik schrik als ik papa hoor schreeuwen. Ik wil me losrukken van Liam en naar de keuken rennen, maar ik weet dat het geen zin heeft. Ik hoor een schot, en ben nu zo bang dat ik niets anders wil, dan naar papa... Maar wat nu- Nee! Ik wil er niet aan denken! 

'Ik ga kijken.' Zegt Niall vastberaden en loopt naar de keuken. 

'Bel een ambulance.' Hoor ik iemand zeggen, en mijn hart stopt even met kloppen. Niall rent de woonkamer weer in, met papa achter zich aan. Ik ben zo opgelucht dat ik me met tranen in mijn ogen losruk van Liam en op papa af ren. Ik geef hem een knuffel, maar hij blijft levenloos voor zich uit staren. 

'Ruth, kom hier. Laat papa maar even met rust.' Ik loop met gebogen hoofd naar Zayn die me op zijn schoot trekt. Ondertussen dat Niall aan het bellen blijft papa de hele tijd stil zitten. Hij frummelt aan het kussen naast hem. 

'Wat is er met papa?' Vraag ik dan. 

'Papa is heel erg geschrokken. Hij moet heel even bijkomen. Laat hem maar even met rust.' Vertelt Zayn me. Ik knik, en buiten komen al ambulances met politie auto's.