Adopted by Hazza(Harry Styles) // One Direction

H7

Harry Styles Pov

'Ik ga nog even snel douchen.' Mompel ik, en wankel naar boven. 

'Papa?' Ik draai me om. Ruth kijk me verwachtingsvol aan.

'Wat is er?' Vraag ik. 

'Mag ik een knuffel?' Vraagt ze verlegen. Ik zucht een beetje opgelucht. Ik zou niets anders willen dan een knuffel.. Nou ja... Ik geef Ruth een dikke knuffel.

'Ga maar even bij de anderen zitten, ik ga heel even snel douchen, oké?' Ik voel dat Ruth knikt. We laten elkaar los en ik loop verder naar boven. In de badkamer zak ik met mijn rug tegen de deur naar beneden. Wat.Een.Dag. Ga eens na... Ruth die niet wilt ontbijten. Ruth die wegrent omdat ik te boos reageerde. Ze raakt onderkoeld. Haar vader die haar bedreigd. Dat gedoe in de studio. Haar vader die inbreekt, en Ruth bedreigd met een pistool. Mark die hem doodschiet wanneer hij ook poging doet om me te vermoorden. Ik schud verslagen mijn hoofd waarna in een soort kom maak van mijn handen en mijn hoofd erin leg. Mijn handen worden nat. Waarom Ruth? Wat heeft ze iemand ooit kwaad gedaan? Ik sta op en loop naar de wasbak. Ik moet mezelf stoppen, maar dit is hét moment. Het is zo lang geleden. Niemand behalve de jongens weten het... Ik pak een scheermesje wat ik ooit heb gejat bij een meisje tevoorschijn en zet het op mijn pols..... Nee, ik kan het niet. Ik moet sterk blijven, voor Ruth... Ik moet haar het goede voorbeeld geven! Ik les het mesje weg en kleed me uit waarna ik in de douche stap. De warme waterstralen geven me een veilig voel. Als ik er 10 minuten in heb gestaan, zet ik de kraan uit en pak een handdoek die ik om mijn middel bind. Ik kleed me snel om en droog mijn haar waar ik bandana in doe. Ik loop naar onder en gelijk dan, gaat de bel. 

'Ik ga wel.' Zeg ik en loop naar de voordeur, waar Perrie, Eleanor en Sophia staan te wachten. Ik glimlach. 

'Hey girls.' Zeg ik en geef ze alle drie een knuffel. Ze lopen naar de woonkamer en ik slof hun achterna. Ruth lijkt elk moment in slaap te vallen, maar schrikt weer rechtop als ze Perrie hoort gillen. Ik lach en ga naast Niall op de bank zitten. 

'Dus jij bent Ruth?' Vraagt Sophia die naar Ruth loopt. 

'Uhh, ja?' Het komt er zo aarzelend uit, dat het meer een vraag is. 

'Wat ben je mooi! Ik ben Sophia, het vriendinnetje van Liam.' Zegt ze. Ruth glimlacht en knuffelt haar. 

'Leuk je te leren kennen.' Mompelt ze. Ik glimlach tevreden naar haar als ze zich ook aan de anderen heeft voorgesteld. Ik ben trots op haar. Ze lijkt nog een beetje bang, en verlegen, maar het kan aan mij liggen. Het zou ook kunnen omdat ze moe is.. 

'Ruth, als je wilt slapen, moet je het zeggen.' Ik heb het gezegd voor ik het in de gaten heb. 

'Niet hier in slaap vallen, dan wordt papa boo-' 

'Soph niet zeggen..' Waarschuwt Louis. 

'Boos!' Roept ze vrolijk. 

'Sophia! Waar slaat dat op?' Vraag ik, een beetje overdonderd van haar opmerking. Ik wist dat ze me niet mocht, maar om dan zoiets te zeggen. 

'Het is toch zo? Mens, geef toe dat je haar ni-.' 

'Sophia Damn it! Houd je mond, kijk dan naar haar!' Roep ik. Ze weet nooit van ophouden. We kijken met zn alle naar Ruth die opstaat en duidelijk een smoes probeert te verzinnen om weg te komen. Als ze blijft stamelen, rent ze maar gewoon naar boven. 

'Goed werk, Soph.' Zegt Niall geïrriteerd. Ondertussen dat ik opsta, kijk ik Sophia dodelijk aan. 

'Hey, jongens, zo bedoelt ze het toch niet? Hoe kon zij nu weten dat ze er bang van werd?' Neemt Liam op. 

'Daar gaat het niet om, Liam.' Is het laatste wat ik zeg, voor ik achter Ruth aan hol. Ik zie haar op de overloop tegen de muur zitten. Haar kleine armpjes zijn om haar knietjes gebonden, en ze staart geschrokken voor haar uit. 

'Ruth, het spijt me.' Begin ik en ga naast haar zitten. 

'Meende Sophia wat ze zei?' Vraagt ze en kijkt me aan. 

'Nee natuurlijk niet. Sophia en ik uuh... Vinden elkaar niet zo leuk. Snap je?' Probeer ik haar duidelijk te maken. 

'Ja.' Ze komt dichter tegen me aan zitten, wat voor mij het teken is, dat ze op mijn schoot wilt zitten. Ik strek mijn benen en zet Ruth op mijn schoot, met haar benen aan mijn rechterkant. Ik sla mijn armen om haar heen en trek haar dicht tegen me aan. Als ik na 5 minuten kijk, zie ik dat ze in slaap is gevallen. Ik glimlach, waarna ik met moeite opsta. Ik leg haar op bed en trek haar schoentjes uit. In haar badkamer pak ik haar pyjama broek van de stoel die ik haar aantrek. Ik stop haar onder de dekens en geef haar een zoen op haar voorhoofd. 

'Welterusten, Ruth.' Fluister ik, en doe het licht uit. Ik zet de deur op een kiertje, zodat (zoals ik vroeger altijd had) Waar de deur is, als ze wakker wordt. Ik stommel terug naar onder, waar ik de anderen weer half neukend aantref met een verveelde Niall ertussen. 

'Get a room.' Mompel ik en plof naar Niall. Dit keer houdt Sophia haar mond, maar geen idee voor hoelang. 

'Gast! Dat is MIJN chips!' Roept Niall in shock als ik er eentje pak. Ik kijk hem intimiderend aan. 

'Wooahh, vriend, blijf zo kijken, dat moet echt op twitter!' Roept Niall en pakt zijn Iphone. Ik haal een wenkbrauw op. Niall maakt een foto en begint druk te typen. 

'Ga je die serieus tweeten?' Vraag ik. 

'Ja! De fans moeten gewoon weten hoe dom je kunt kijken!' Ik lach en schud mijn hoofd. 

'Jij bent toch echt de meest rare persoon ooit. Je zit in een band waar jij "Fanboyd" over je eigen bandleden. Wat gaat er door je hoofd?' 

'Kabouters die op regenbogen dansen!' Ik sla een hand voor mijn hoofd. 

Ruth Pov. 

Bang zit ik in een hoekje. Wachtend op papa die me zo meteen gaat slaan. 

"Ruth! Kom tevoorschijn! Ik ben dit zo moe!" Roept hij. Ik zie zijn bruine krullen de hoek om komen. Hij pakt mijn knuffel konijn af en maakt het kapot. 

"Nee! Niet meneer konijn!" Roep ik huilend. 

"Het is je eigen schuld!" Ik voel dat hij me begint te slaan. Ik wist dat het ging gebeuren! Waarom vertrouwde ik hem?

Ik schrik wakker, niet wetend hoe hard ik gil. Ik bedenk me geen moment en spring van mijn bed. 

'Ruth?' Ik verstijf. 

'Ruth, het is verdomme 4 uur in de ochtend! Ga slapen!' Ik zie Eleanor. 

'Het spijt me... Ik had een nachtmerrie.' Zeg ik zacht. 

'Oh sorry! Gaat het? Wil je naar Harry?' Ze komt dichterbij. 

'Het gaat al.' Mompel ik. 

'Zal ik je naar Harry brengen?' Ik bijt op mijn lip. 

'Ik kan zelf wel gaan.' Mompel ik. Eleanor loopt met me mee de kamer uit, en gaat naar de kamer naast die van papa. Dat zal de kamer van Louis dan wel zijn? Ik ga op mijn tenen staan om de deurklink vast te pakken. Ik duw de deur voorzichtig open en daar zie ik papa rechtop in bed zitten. Er is geen licht, behalve het maanlicht dat door de dunne gordijnen schijnt. De gordijnen dansen voor het raam, door de wind. Ik begin te twijfelen of dit wel een goed idee is.... Ik wil weggaan zonder dat hij me opmerkt, maar ik ben al te laat. 

'Ruth.. Ik hoorde je al... Ik wilde wel na- wat is er?' 

'Niets.. Ik ga al weg.' Fluister ik. 

'Nee! Kom terug, alsjeblieft.' Ik kijk papa vragend aan. 

'Kom maar hier liggen.' Ik loop naar het bed en ga naast hem liggen. 

'Gaat alles wel goed, papa?' 

'Maak je maar geen zorgen over mij.' 

----------------

is dit een beetje cliffhanger iets?