Epilogue
Ilang buwan na ang nakalipas nang maganap ang isang pangyayari kung saan madaming buhay ang nawala at madaming nasirang bahagi nang, Academia
Pero kung titignan mo ang kapaligiran ay ni wala ka ng makikitang palatandaan na may nangyari ritong digmaan...
Sa pinaka mataas na parte nang Academia kung nasaan ang isang taong ni ang makaramdam nang konting saya ay hindi nito magawa...
"Ang daya daya mo naman, Kaithlyn eh." mapait ang ngiting saad nito habang titig na titig sa hawak nitong plawta at liham na para sakanya
"Bakit parang alam na alam mo ang mang yayari.." lumuluhang wika nito
"Nangako ka pa sakin wala ka naman palang planong tuparin."mapait na saad nito
Napa buntong hininga muna ito saka napag desisyonang basahin ang liham na iniwan para sakanya....
Dashiell Arlo Barker, alam kong habang binabasa mo na toh wala na Ako at ikaw naman ay nag luluksa sa aking pag kawala....
Tuloy tuloy ang pag buhos ng luha nito sa unang kataga pa lamang ng liham ang nababasa
Paumanhin kung nangako Ako sayo kahit na alam ko namang malabong patupad ko ito.Masaya akong nakilala kita at mas sumaya ako nang malamang may nararamdaman tayo sa isa't isa kahit hindi pa gaanong katagal nang mag kakilala tayo....
"H-hindi ka naman kasi m-mahirap mahalin.." lumuluhang turan nito kahit pa alam nitong Hindi na siya nito maririnig
Dash alam kong wala akong karapatang humiling sayo kaya nakikiusap na lamang ako, maaari mo bang ipag patuloy ang buhay mo kahit wala na ako sa tabi?At kung Hindi ito kalabisan ay maari bang wag mo akong kakalimutan?
"P-pano ko pa ipagpatuloy ang buhay ko?W-wala kana.. H-hindi Hinding hindi kita magagawang kalimutan..."
Ayos lang sa aking kung magmamahal ka ulit nang iba pero ipangko mong Hindi mo ako kakalimutan,wag mong kakalimutan ang ala-ala mga pinag Samahan nating dalawa......Mahal na mahal kita sinta ko hanggang sa muli nating pag kikita paalam iniibig ko .........
Napa hagulgol ito ng tuluyan sakanyang nabasa Hindi na kayanan ang sakit na nararamdaman ang katotohanang wala ang babaeng pinaka mamahal nito
"H-hindi ko na a-ata kakayaning m-mag m-m-ahal ulit..." lumuluhang wika nito habang nakalagay ang liham na iniwan ni , Kaithlyn sa dibdib nito
"Mahal na mahal kita at Hihintayin ko ang muli nating pag kikita kahit gaano paiyan katagal.." usal nito sa hanging saka hinahayaang ang sariling umiiyak nang umiiyak....
"Nakakalungkot lang isipin kapalit nang kapayapaan na natatamasa natin at ang buhay nang mga taong mahahalaga sa atin." malungkot na wika ni, Antonette kasama nito si, Kenzo pareho silang nakasandal sa malaking puno na nasa tagong parte nang, Academia
"Nag alala nga ako, Kay Dash at Brazen eh parehong mahalagang tao ang nawala sakanila." turan ni, Kezo saka napa buntong hininga
"Alam kong makakaya nilang lagpasan toh." may pag titiwalaang saad ni, Antonette
"Hindi manlang ganun katagal at kadami ang pinag samahan natin nila, Kaithlyn at Hindi man ganun naging maayos ang buhay niya rito sa Academia alam kong maraming masayang ala-ala ang baon nito patungo sa lugar kung nasaan man siya ngayon." may munting ngiting saad ni, Antonette habang naka tingala sa kalangitan
"Sana manlang ay mas madami pa tayong masayang ala-ala kung alam lang na ganito ang mang yayari." may pag hihinayang na turan, Kenzo habang pinag lalaruan ang kamay ni, Antonette na hawak hawak niya
" Wala eh! Hindi siya nag sabi."
"Sana dumating ang araw na muling maka bangon si, Dash na magagawa na muli nitong ngumiti."
"Dadating rin ang araw na yun Hindi man sa ngayon pero alam ko, nararamdaman kong magiging maayos siyang mukji." may kumpyansang turan ni, Antonette rito
"Mahal na mahal kita...."
"Mahal na mahal kita at masaya akong ayos ka lang at narito ka parin sa tabi ko at tinupad mo ang pangako mong hindi ako iiwan.."
Sa Palasyo nang Therondia.....
"Prinsesa, Vianney wala kang kasalanan itigil mo na ang paninisi sa sarili.." nakikiusap nitong turan, sa Prinsesang naka tulala sa kung saan ay tahimik na umiiyak
"Kasalanan ko naman talaga ang lahat, Cian..." mahinang wika nito ni Hindi manlang nito nilingon ang kausap
"Wala kang kasalanan,Mahal ko ikaw na rin ang nag sabi na ayun ang itinakda sainyo, Hindi ba? Mahirap kalabanin ang tadha mahal ko nakikiusap ako sayo itigil mo na ang paninisi sa iyong sarili labis labis na akong nag alala sayo." madamdaming wika nito
"Nag alala na rin sayo ang iyong ama at ganun rin ang iyong Ina at mga kapatid." dugtong nito na ikanalingon nito sakanya
"Nandito sila?"
"Oo lagi silang narito inaalam ang kakaganyan mo, Hindi ka nila sinisisi tulad nang akala mo dahil nag alala sila sayo nang tunay."
"Totoo ba ang sinabi mo o sinabi mo lang ang mga yan para gumaan ang pakiramdam ko?"
"Totoo ang aking mga tinuran, Hindi ko magagawang mag sinungaling sayo, mahal ko."
"Pano kung sinisisi naman talaga nila Ako?" puno nang takot nitong tanong
"Mahal ka nila, Mahal ko tulad ko."
"Mahal na mahal ka nila na kahit ano pang gawin mong mali ay nagagawa kanilang patawarin at tanggapin nang buong buo ganun kanila kamahal, Mahal ko."
"Natatakot ako..." naiiyak nitong wika dali daling lumapit si,Cian rito saka niya ito niyakap nang mahigpit,ipinaparamdam nito sa pamamagitan nang yakap na magiging maayos ang lahat at wala siyang dapat ikatakot na Hindi ito nag iisa kailanman dahil Hindi hindi ito mawawala sa tabi niya......
"Wag kang mag alala mahal ko lagi lang akong nasa tabi mo naka alalay sa iyo.." masuyong wika nito saka hinalikan ang tuktok nito,tumango tango na lamang ito saka mas hinigpitan ang pag kakayakap nito sakanya...
Makalipas ang ilang buwan
"Dash,bwisit ka!!!!!!!"dinig na dinig sa buong pasilyo ang inis na sigaw ni,Sydney rito
"HAHAHAHAHA!" tinawanan lamang siya nito bago ito dali daling tumakbo upang Hindi maabutan nang nag pupuyos sa inis na si, Sydney
"Woah!Run for your life!!!" mapang asar na sigaw ni,Kenzo rito na tatawa tawa lang sa isang gilid katabi ang naka busangot na,Antonette. Habang kunot ang noo ni Brazen na nakatingin sa dalawang nag hahabulan sa daan..
Sa Nakalipas na buwan nagawa nilang ngumiti at maging masayang muli kahit papano pakiramdam man nilang may kulang kasi may kulang talaga...
Minsan naaalala pa rin nila ang namayapang kaibigan ay Hindi nila maiiwasang malungkot lalong lalo na ang lalaking inibig nito..
Ipakita naman nito sa lahat na ayos lang siya,na nagagawa na muli nitong ngumiti ay Hindi maiwasang nang mga taong nakapalibot sa kanya ang mag alala dahil alam nila kung gaano kasakit ang nangyari sakanya...
Isang taon na ang nakalipas ngunit parang Kahapon lang nang ipakilala bilang bagong studyante sakanila si, Kaithlyn....
Masayang ala-ala sanay sapat ang masayang alalang binaon nito sa kabilang buhay.....
Isang Pag pupugay para sa mga taong binuwis ang buhay para sa kaligtasan nang, Academia maraming.Salamat pag sasakripisyo, Salamat sa lahat!!!
Nawa'y masaya kayo kung nasaan man kayo,Paalam aming magigiting na bayani nang Mystical Regal Academy!!!!
____
ENDED::JAN 30,2022
This is Edited
BINABASA MO ANG
From Another World(🌹)
FantasyMystical Regal Academy Book 1 Kaithlyn Ezra Jones Transferre Student of Mystical Regal Academy Hindi tulad nang iba lumaki siya sa mundo nang mga tao na may alam sa totoo nitong mundo Hindi lingid sa kaalaman nitong naiiba siya, may mga bagay siyang...
