Yere dökülen kağıt parçalarını ellerine kavuşturdu Nihal. İzin veremezdi daha da zarar görmelerine. Belki bir gün açarım diye düşünerek saklamıştı kağıtları, hâlâ da bu düşüncelerle saklardı.
Açar mıydı Nihal o kağıtları, sevgilisinin ona aşılamaya çalıştığı cesaret geri gelir miydi sahi?
Günlerdir bu evdeydi. Sırf onun nefesi bu evde kalmıştır diye düşündü. Belki bana giderken bıraktıkları vardır diye düşündü.
Yoktu... Tek bir resim bile bırakmamış kendine dair, hepsini yanında götürmüş. Şimdi kız onun yüzünü unutursa neye baksındı?
Adamın hırkasına sarıldı kız. Onu görememesi mesele değildi, asıl mesele onun ruhunu hissetmek için verdiği çabaydı.
Bu sebepten olabildiğince az ağladı Nihal. Bilirdi onun güçlü durduğunu görünce gülümseyeceğini.
Üşüyordu ve ısınması için bir yol vardı.
Kız aldı eline kağıdı ve onunla konuşmaya başladı.
Ardımda armağan olarak seni bıraktım ben, kendime iyi bak..
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Acının acı tebessümü
ChickLit[Kısa hikaye •Tamamlandı•] Mürekkebi akmış yazılar, sadece birkaçı okunur ancak. El yazısıyla atılmış başlığa takıldı kızın gözleri. 'Acının tatlı tebessümü olmaz Nihal.' •Wattpad'te Acının acı tebessümü adlı ilk kitaptır.•
