acquaintance － Peter Parker

ten: Otto Octavius.

Peter Parker'ın ağzından;

Olivia ile ilişkimize ara verdiğimiz günün üstünden bir hafta geçti ve o günden beri tek tük şeyler dışında hiç konuşmadık.

Ben de o süreç içerisinde derslere biraz daha fazla yoğunlaştım.

Fen projesi için Harry'nin yardımı ile Otto Octavius ile tanışmaya gidiyorduk.

Otto, çalışma masasında bir işler ile uğraştığını gördüm. Yanımızda ki adam konuştu. "Doktor, bay Osborn geldi."

Sesi duyan Otto işini bırakıp dönen sandalyesi ile bize doğru döndü.

Harry gülerek benden birkaç adım ilerde yürüyerek konuştu. "Nobel ödülü Otto, Nobel ödülü..." Harry, gözlüğünü çıkardı ve konuşmasına devam etti. "Ve hepimiz zengin olacağız."

Otto, yanımıza geldi ve Harry ile tokalaşırken konuştu. "Önemli olan ödül değil Harry."

"Ama paraya yani Osborn şirketine ihtiyacın var."

Otto, beni fark etmiş olacak ki "Yanında ki kim?" dedi.

Harry bana döndü. "Sana bahsettiğim yakın arkadaşım. Fen derslerinde bana yardım eden çocuk." dedi, tekrar Otto'ya döndü.

Selamlaşmak amacıyla Otto'ya elimi uzattım ve o da elimi sıktı. Kendimi tanıtmak amacıyla konuştum. "Peter Parker efendim."

"Peter Parker..." Diyerek adımı tekrar etti.

"Fen projem için sizin hakkınızda bir ödevim var..."

"Evet evet, niye geldiğini biliyorum ama şu anda öğrencilerle konuşacak hiç zamanım yok." dedi Otto.

Harry hafifçe öksürdü, Otto kısaca Harry'ye baktı. "Ama faturaları Osborn ödediğine göre..."

Harry, Otto'nun lafını kesip konuştu.

"Doğru, bu yüzden gitmem gerekiyor. Yönetim kurulu toplantısı ama buradaki işim bitti."

Harry yavaş adımlar ile geri giderken konuşuyordu. "Siz iki dâhiyi bir araya getirdim. Yarın için iyi şanslar Otto. Nobel ödülü." diyerek gözden kayboldu.

"Arkadaşın ilginç biri." dedi Otto.

"Fazla zamanınızı almayacağım, efendim."

"Harika... Seni şimdi hatırladım. Conners'ın öğrencisinin. Çok zeki olduğunu söylüyor aynı zamanda da tembel olduğunu." diyerek hem övdü hem de gömdü Otto.

"Daha iyisini yapmaya çalışıyorum..."

"Evet, zeki olmak yeterli değildir delikanlı. Çok çalışmalısın. Zeka bir ayrıcalık değil, yetenektir ve bunu insanlığın iyiliği için kullanmalısın."

Sağda duran şeyi fark ettim. "Evet, bu o."

Otto, baktığım yere baktı. "Evet." dedi bana bakarak ve ekledi. "Fizyonu başlatma ve durdurmak için tasarımım bu."

Makineye doğru ilerlerken konuştum. "Anladığım kadarıyla atomun frekanslarıyla kullanıyorsunuz."

"Titreşim frekansları."

"Uyumlu kuvvetlendirme mi?" diye sordum makineye hâlâ bakarken.

Otto, büyülenmiş gibi bana bakarken konuştu. "Devam et."

"Enerji çıkışlarında, bir katsayı artışı..."

"Büyük bir enerji." Dedi.

Otto'ya döndüm ve ekledi. "Dünya için yenilebilir bir enerji sağlayan, sürekli yenilenen bir güneş gibi."