Ayazda kalmış âşıyansız serçe gibiyim
Küllenmiş bir ateş ısıtmaz üşümelerimi
Savrulmuşuz bir kere
Ne olur gel deme...
Dingin bir akşam vaktinde
Beraberce inşa ettiğimiz şehrimize
Bir kan lekesini düşürdüğümüz gün
Yitirdik masumiyetimizi.
Ve katili olduk bütün aşkların
O gün yıktık
Bizim dediğimiz şehri
Kirlettik sokaklarını.
"Ben ve sen" dediğin gün parçalandık
Yüreğimizi kanatan onca cam kırıkları
Halen kanıyor yenilgilerimiz.
Kapanmaz yaralarımız varken
Ne olur gel deme.
Yorgun bir gün bitiminde
Yalnızlığa büründü sükûtum
Bir heyulâya dönüştü sevdamız
Kanayan mısralar bıraktım
Gölgelere esir düşmüş düne.
Unut dünde kalan yanlarımızı
Anla beni
Eskidik, örselendik, yaralandık, yenildik
Ve kaybettik.
Ne olur gel deme...
