Drarry

17

POV: Harry

Gedurende dagen waren nu een stuk vrolijker dan daarvoor, want zonder dat iemand het wist had ik nu een goede vriendschap met Malfoy opgebouwd. Ik vind het wel jammer dat ik niet zo veel met hem kan praten, en moeten we het beide doen met een onbespeurbaar bemoedigend knikje. Ron wilt nog steeds niet met mij praten, en ik voel me daar verschrikkelijk over. Hermelien heeft er ook last van, dat zie ik op de manier hoe ze naar hem kijkt. De planten verzorging les is net afgelopen, en samen met Hermelien loop ik richting de common room. 'Harry?' vraagt Hermelien, terwijl we de trappen op lopen. 'Ja?' antwoord ik, 'Het valt me op dat je zo vrolijk bent deze dagen, wat is de oorzaak?' vraagt Hermelien nieuwsgierig. 'oh, niks bijzonders' antwoord ik terwijl ik wegkijk. Gelukkig gaat Hermelien er niet verder op in, en we lopen door het portretgat. Hermelien ploft neer op de bank met een boek, terwijl ik richting de jongens slaapzaal loop. De zaal is leeg, en tot mijn vreugde zie ik Hedwig voor het raam. Voorzichtig doe ik het raam open en pak het briefje van haar poot, ik weet al van wie het briefje komt. Ik vouw het briefje op en strijk het glad.

Beste Harry

Zie ik je na het eten om half acht op ons plekje?

Liefs, D

Ik glimlachte, en schreef een briefje terug met: Zeker weten.

 Daarna ging ik naar beneden, om bij Hermelien mijn huiswerk te maken. Met een beetje geluk gaat ze me 'helpen', of terwijl het vóór mij maken. De rest van de middag vloog voorbij, en al snel sloten we ons aan bij het avondeten. En telkens als Hermelien niet keek, toverde ik een beetje eten van mijn bord. Want dan leek het nét alsof ik wel iets had gegeten. Ik voelde me namelijk nog steeds dik na die laatste keer, ik wist dat ik eigenlijk wel iéts moest eten. Vooral na dat ongeval toen ik flauwviel van vitamine tekort. Maar dat kwam later wel, en na het eten wist ik Hermelien ervan te overtuigen dat ik nog even ging trainen voor zwerkbal. Stilletje liep ik door de gangen richting de vijfde verdieping. Verderop verscheen een glimp van de deur, en liep naar binnen.

De ruimte was versierd met vrolijke griffoendor en zwadderich banieren, en in het midden stonden twee comfortabele banken. Malfoy zat al op een bank, en ik nam tegenover hem plaats. De komende twee uur waren gevuld met fantastische gesprekken en grapjes, en ik hoopte dat het maar altijd zo kon zijn.