hamsi, berat ayberk özdemir

24

Lera gitmişti, transfer olduğuna emin değildim fakat şu an Antalya'daydı. Yaklaşık bir haftadır konuşmuyorduk. Burada kurulu bir düzeni vardı ve bunu bozup gitmesi, özellikle beni hiç düşünmemesi beni çok etkilemişti. Son maça çıkmamıştım. Kimsenin mesajına bakmayıp sadece Lera'dan mesaj beklemiştim fakat sadece ondan mesaj gelmemişti.

Şimdi tesise gelmiştim, çocuklar beni gördüklerinde buruk bir tebessüm veriyorlardı. Abdüş yanıma geldi ve konuşmaya başladı.

"Yazmadı mı?"

"Yazmadı."

Konuyu uzatmak istemediği için sırtımı sıvazladı ve idmana geri döndü.

•••

Antreman sonrası hepimiz Dorukhan'ın evinde kalmaya gelmiştik.

"Takılın gençler, kendi eviniz gibi."

"Kendi evim zaten."diyerek sitem etti Abdüş.

"Evet bu mahlukat sabah akşam evimde olduğu için artık evin bir bireyi oldu."

Bu hallerine güldüm.

"Lan Berat gülüyor, devam edin!"diyen Yusuf abiydi.

"Kukla mıyız lan biz?"

"Evet."

"Doruk, nerede yatacağım ben?"

"Kanka gece daha yeni başlıyor, ne yatması?"

"Ne gecesi oğlum, depresyonuma kaldığım yerden devam edeceğim."

"Ya ilacın buradaysa?"diyerek konuya atladı Abdüş.

"İlacım Antalya'da, onu getiremezsiniz."

"Sana bu lafları yedireceğim."durakladı, içeriğe doğru seslendi."Yenge, hadi gel!"

İçeri doğru adımlayan Lera'yı gördüğümde gözlerime inanamamıştım.

=========

kiyamadim