hamsi, berat ayberk özdemir

34

Berat antrenmanda olduğu için tesise gelmiştim, oturmuş antremanın bitmesini bekliyordum. Buraya doğru adımlayan Uğurcan ile gülümseyip el salladım, yanıma oturdu ve konuşmaya başladı.

"Sende iyi alıştın buraya."

Şakayla karışık söylediği şeye ikimizde güldük.

"Ömrüm hamsiyi beklemekle geçti ya!"

Bu söylenmem ile daha çok güldü, ardından ayağa kalkıp konuşmaya başladı.

"Ben şimdi eve geçiyorum, sizde akşam yemeğine gelmesiniz. İkna edersin hamsiyi."deyip göz kırptı ve soyunma odasının olduğu yere doğru adımladı.

Yavaş yavaş herkes çıkmaya başladı başlamıştı, beni gören herkes selam verip soyunma odasına geçiyordu. Abdüş beni gördü ve koşarak yanıma geldi.

"Selam, hamsi!"

Bana sarılmasıyla gülümseyip konuşmaya başladım.

"Selam Ömrü'm, nasılsın?"

"İyi diyelim iyi olalım kanka, antreman falan işte."

"Dertlisin sanki?"

"Birazdan kendimi şuraya bırakacağım, akşam konuşuruz ya."

"Uğurcan'lara yemeğe gidiyoruz."

"Beni de çağırdı, aile yemeği galiba."diyerek söylendi ve o da soyunma odasına doğru adımladı.

"Hamsi?"

Duyduğum ses ile arkamı döndüğümde karşımda Ayberk'i bulmuştum, gülümseyip ona sarılınca o da yanağıma uzun bir öpücük bırakmıştı.

"Acaba akşam yemeği Uğurcan-"

"Hayır."

Kesin ve sert çıkmıştı sesi, aldırmadan ısrar etmeye devam ettim.

"Herkes gelecek, bizde gitmeliyiz."

"Kararım hâlâ aynı."

Gözlerimi devirdim.

"Gözünü devirme, çok yorgunum eve gidip seninle uyumak istiyorum."

"Lütfen?"

Silahımı kullanmıştım, gözlerimin içine uzun uzun baktığı zaman kazandığımı anlamıştım.

"Tamam ulan, gidiyoruz."

Gülümsediğim zaman konuşmaya başladı.

"Sana asla hayır diyemiyorum..."

Bakışları dudağıma kaydığında gülümsemem genişledi.

"Deme zaten."

Ona daha çok yaklaştığımda dudağıma eğildi ve fısıldadı.

"Demem."

======

gunayfin alo