I'm not falling for him.

13: Raar

Ik word gek...

Iedereen kijkt hem na. Zelfs nu weet hij hoe mijn humeur volledig om te slaan. De jongens zuchten. Ik wijs hem met mijn hand na. ''Ja jongens ik weet dat jullie het vaak niet eens zijn met hoe ik tegen hem doe maar dit is gewoon oprecht kut wat hij nu doet'' zeg ik geïrriteerd. ''Ja Sam trek het je niet aan.'' zegt Rob. "Oh ja! trek het je niet aan, ook een goeie! weet je laat maar ook'' zeg ik terwijl ik op sta en mijn spullen weer pak. ''Sam kom op'' zegt Raoul dan. ''Nee weet je laat maar het is goed, ik wil hier nu gewoon even niet zijn oke?' vraag ik op een moet ik toegeven irritante toon. Hij knikt. Ik omhels de jongens. ''Hou je ons op de hoogte?'' vraagt Koen. Ik glimlach en knik. Ik draai mij om. Zij kunnen er natuurlijk ook niks aan doen. Ik sluit de deur van de woonkamer en doe mijn jas aan. Ik open de voordeur als ik voetstappen van de trap af hoor komen. Ik draai me om en zie hem zachtjes proberen de woonkamer in te gaan. ''Oh ja, nu ben ik weer weg dus kan je weer veilig terug de woonkamer in?'' vraag ik. Ik zie hem zoeken naar woorden. ''Ik snap je probleem echt niet Matthy, echt niet'' zeg ik dan rustig en ik sluit de voordeur achter me dicht. Ik loop naar mijn auto. Ik rijd de dijk weer op, de radio zet ik op het volle volume aan. Back to black van Amy Winehouse komt op. Het raam staat op een kiertje en de tocht waait door de auto. Het is schemerig buiten. Ik kalmeer. Ik rijdt rustig zodat ik wat langer doe over de rit. De kalmte in de stad is aangenaam. Een groep vogels vliegt over. Ze vormen een v-vorm. Gelijk en symmetrisch bewegen ze door de lucht. Er klinkt hard getoeter achter mij. Ik schrik op en kijk in mijn spiegel. Een meneer achter het stuur kijkt mij boos aan. Ik kijk weer naar voren. Oh kut stoplicht is groen. Hard trap ik op het gas. Ik zwaai naar de meneer en hij lijkt het te accepteren. Ik kom aan. Ik parkeer mijn auto voor de deur en doe hem op slot. Ik draai de sleutel om en loop binnen. Mijn broertje en moeder zitten allebei aan tafel. Meteen denk ik er weer aan. Ik groet ze en schuif aan. "En?" Vraag ik. Ze blijven serieus kijken. Ik kijk bezorgd terug. Dan veranderd mijn moeders gezicht ineens naar extreem blij. "Je hebt het huis lieverd" zegt ze blij. Ik spring op en omhels haar. Dan omhels ik mijn moeder. Ik kan mijn geluk niet op. Ik moet bijna overgeven van de emoties.

-Tijdskip 3 maanden later-
Ik zet de oven schotel op tafel. Mama, broertje, vriendin van broertje, Milo, Rob, Roel en Koen. Ze zitten allemaal aan tafel. Matthy is niet komen opdagen. Eindelijk is het huis klaar. Na 3 maanden geklust te hebben is het dan zo ver. Alles is precies zoals ik het wil hebben. Het is perfect. Ik ben mijn moeder zo ongelofelijk dankbaar. "Op Sam's huis" zegt Milo met opgeheven glas in de lucht. "Op Sam's huis" herhaald iedereen. Ik heb hier zo naar uit zitten kijken. Iedereen die geniet van jou eten, aan jou tafel, in jou huis. En het is alleen nog maar beter dan ik dacht. "Sorry Sam ik weet niet waar Mat is, wij dachten dat hij ook zou komen" zegt Koen. "Oh maakt niet uit joh! zeg ik tegen hem. Mijn lach verdwijnt een beetje. Het geluid van de lachende mensen vervaagd. Waarom is hij nou weer niet op komen dagen? Hoe moeilijk is om te komen? ik heb hem al 3 maanden niet gezien...

Stuk voor stuk omhels ik de personen die mijn deur verlaten. Het is de eerste nacht in mijn huis., met fatsoenlijke kamer dan. Heb hier ook nog een paar weken op een crack luchtbed geslapen. Ik sluit de deur en schenk een glas wijn in. Ik zet zacht muziek aan en loop naar de tuin. Ik steek een sigaret op. Een peukie in mijn eigen tuintje, mooier word het niet. De wind gaat door mijn haar, de muziek op de achtergrond is rustgevend. Dan gaat de bel. Ik trek een wenkbrauw op. Misschien is iemand iets vergeten. Ik trap mijn sigaret uit en loop naar de deur. Ik doe de deur open. Daar staat Matthy, helaas in zijn eentje. "Hoi" zegt hij dan. Ik glimlach ongemakkelijk. "Wat doe je hier?" Vraag ik. ''Je had ons toch uitgenodigd om te komen eten in je nieuwe huis?'' vraagt hij dan verward. "Ja, 4 uur geleden Matthyas ze zijn allemaal al weg'' zeg ik dan geïrriteerd. ''Oh'' zegt hij. Het is stil. Hij kijkt naar de grond. ''Mag ik toch nog even binnenkomen?'' vraagt hij dan. Ik zucht, ik kijk hem aan en stap opzij. Hij loopt langs me, oh mijn god wat ruikt hij ongelofelijk goed. Hij hangt zijn jas op en loop naar binnen. Ik loop verbaasd achter hem aan. ''Prachtig'' zegt hij. ''Wat?'' ''Jij.'' ''Wat?'' ''Het huis'' zegt hij. Ik kijk hem raar aan. Wat zei hij nou. Ik knik langzaam. Hij snift met zijn neus een paar keer. ''Dus je rookt nog'' vraagt hij. ''Soms ja'' zeg ik. Hij knikt. Hij kijkt rond in de keuken. Ik snap niet wat hij doet. Hij ziet mijn pakje peuken liggen. Hij haalt er twee uit. Hij wijst met zijn hoofd naar de tuin en loopt naar buiten. Ik volg, automatisch. Hij grist een aansteker van de tafel. Hij steekt zijn sigaret aan en ik de mijne. Nog steeds kijk ik hem verbaast aan. ''Ik wist niet dat jij rookte?'' ''Doe ik ook niet, heel soms'' zegt hij overtuigend. Ik knik. ''Oke oke meneer'' Hij lacht. ''Blij met je huis?'' vraagt hij. Ik knik. ''Heel erg zelfs. ''Snap ik.'' Stilte valt. Ik vind het nog steeds raar dat ik met Matthy sta te roken. ''Hé Sam?'' ''Hmm'' mompel ik. ''Ik weet dat je me aantrekkelijk vind'' zegt hij dan. Ik verslik me in mijn eigen speeksel. Ik kijk hem aan en lach. Ik schud mijn hoofd lachend. ''You wish'' zeg ik dan. Hij kijkt serieuzer. Zijn pupillen worden onaangenaam groot. Ik frons mijn wenkbrauwen. ''Oh nee?'' vraagt hij rustig en zacht. Ik schud weer langzaam mijn hoofd. ''Dus je zou me nu niet willen zoenen?'' vraagt hij. Ik schud nee, hij komt iets dichterbij. ''Je zou nu niet mijn kleren van mijn lijf willen trekken'' geïntimideerd schud ik nee, hij komt nog een stapje dichterbij. Hij neemt zijn laatste hijsje en gooit de sigaret weg, ik doe hetzelfde. ''Ik wil dat wel'' fluistert hij dan. 

Oh oh oh.... wat lang geleden ook weer, sorry. Ehm ja ik heb voor het volgende hoofdstuk natuurlijk wel een paar plannen. JATOCH. Oh ja ander dingetje; waarom was er gister een of andere tornado? #EUNICEISKILLINGIT nee maar ik was oprecht bang voor mijn leven, jullie? oke nou Joe Joe, kusjes