A great story of a small sense.Dramione♥️(დასრულებული✔️)

Part 13. მალფოის საჩუქარი.

-რას ქვია კოცნიდა? როგორ გაბედა და ნაშაში გაგცვალა, მაგ უსინდისომ?

-არ ვიცი, მის ხელქვეითთან ვნახე_სლუკუნებდა პენსი.

-დამაცადოსსს მაგანნ..._და ჩემთვის ნაცნობმა სახემ დრაკოს კაბინეტისკენ გაუდგა გზას, რა დროსაც დავიძახე:

-ლუკასს?!_მაშინვე ჩემსკენ მოტრიალდა

-ჰერმიონ?! აქ რას აკეთებ?_გაკვირვებას ვერ მალავდა

-შენ რას აკეთებ აქ, ან ამასთან რა გინდა?_მზერა ლუკასიდან პენსისკენ გადავიტანე

-ის.. ის... _ბლუკუნებდა ლუკასი

-ჩვენ უბრალოდ მეგობრები ვართ_თქვა ნამტირალევი ხმით პენსიმ და სახეზე მომდგარი ეული ცრემლი მოიწმინდა.

-მეგობრები არა?_გავიმეორე ნათქვამი

-ხო ჩვენ მეგობრები ვართ_ამჯერად გაუმტკიცდა ხმა ლუკასს_შენ რას აკეთებ აქ?

-არაფერს, რაღაც პატარა საქმე მქონდა და შემოვიარე_ვუთხარი და კიბისკენ შევტრიალდი.

-ჰერმიონ_გაისმა ლუკასის ხმა, მაგრამ ყურადღება არ მიმიქცევია, უკან მოუხედავად შევუხვიე და ჩავირბინე კიბეები.

გარეთ გამოსულმა სასწრაფოდ ტაქსი გავაჩერე და სახლის წავედი.

————————————————————————

-ჰეეერრრმიიონნნნ!! ჰეეეერრრმიიონნნნ!!_ლაიას კივილმა ტკბილი სიზმარი გამაწყვეტინა. თვალებს ძვლივს ვახელდი თავი წამოვწიე გადმოყრილი თმები გავისწორე და ცალი თვალით ავხედე მეგობარს.

-რა გაღრიალებსს ლაიაა!

-დროზე აეგდეე საწოლიდანნ!!!

-რაა ხდებააა?! გიჟი ხოარხარრ, რომელი საათიაა?

-სამის ნახევარი ძილის გუდავ_შემომბღვირა ლაიამ და თან ოთახში აქეთ იქით სიარული დაიწყო.

-და მერე რა გაჯღავლებს ამ უთენიად, გული გამისკდა!_შევყვირე, კომფორტულად მოვკალათდი და ძილის გაგრძელება დავაპირე, მაგრამ ვინ გაცადა.