:Jimin pov:
"පේශන්ට්ව බේරගන්න බැරි උනා අපිට සමාවෙන්න"
ඩොක්ටර් කියුවේ ඔලුවත් බිමට නවාගෙන.......
"උබ කොහොමද යකෝ එහෙම කියන්නේ...මනුස්සයෙක් මැරුණා කියලා ඔහොම නිකන්ම කියනවද තොපි දොස්තරලා නේද ආහ්"
"කුකී නවත්තපන් ඕක"
මන් කුකීව පිටිපස්සෙන් තදකරලා බදාගත්තේ ජීන් හ්යොන්වත් තල්ලු කරගෙන ඇවිත් ඩොක්ටර්ට කුකී ගහපු නිසා......
කුකී මෙලීට ගොඩක් ආදරෙයි...
කොයිවෙලෙත් කියන්නේ මෙලී මගේ නූනා කියලා.....
කුකීට මෙහෙම දුක නම් හ්යොන් දැනගත්තොත්......?
"මිආනේ ඩොක්ටර්....එයාට ටිකක් දරාගන්න බෑ"
ටේ ඩොක්ටර්ගෙන් සමාව ඉල්ලුවේ අපි හැමෝම වෙනුවෙන්....
"ඕවා මට පුරුදුයි සර්...බොඩි එකට මොකද සර් කරන්නේ"
ඩොක්ටර් තොල පැලිලා එන ලේ පිහින ගමන් කියුවේ කිසිම තරහක් නැති ගානට.....
"හ්යොන්ට සිහිය එනකන් තියන්න ඩොක්ටර්.....අපි හ්යොන් එක්කම එන්නම් බොඩි එක බාරගන්න"
හොබී හ්යොන් කියද්දී අපි හැමෝම ඒක අනුමත කරාම ඩොක්ටර් එතනින් ගියේ අපිව තනි කරලා දාලා....
ඩොක්ටර් ගිය ගමන් කුකී කෑ ගහලා අඩන්න ගත්තේ කවදාවත් අපි දැකලා නැති විදියට.....
"හ්යොන් මගේ නූනා....එයා..ක්..කොහොමද...අපිව...එහෙම..දාලා....යන්නේ..ඩොක්ටර්...බොරුනේද....කියන්නේ"
"කුකී දරුවෝ මෙලී අපිව දාලා ගිහින් ඉවරයි....ඔයත් වැටුනොත් කව්ද යුන්ගියාගේ හිත හදන්නේ එයාව පාලනය කරගන්නේ"
ජීන් හ්යොන් කුකීට හරිම හිමීට හැමදේම පැහැදිලි කරලා දුන්නේ අම්මෙක් වගේ......
"දැන් අඩන්නේ නැතුව ඉන්නවකෝ කුකී තමුසේ හරියට පොඩි එකෙක් වගේනේ"
ටේ කියුවේ නෝක්කාඩුවට වගේ...
ටේගේ මූණේ කිසිම දුකක් පේන්න තිබුනේ නෑ....
ඒත් මට,
මන් මෙලීට කොච්චර බැන්නත් මෙලී අපිව දාලා සදහටම ගියා කියන හැගීම මාව වට්ටන්න සමත් උනා...
ඒත් මන් හ්යොන් වෙනුවෙන් ශක්තිමත් වෙන්න ඕනේ.....
:A/N POV:
එක මොහොතක ඇස් ඇරගත්තත් ආයෙමත් යුන්ගි ඇස්දෙක වහගත්තේ ඇස්වලට වැටුන දරාගන්න බැරි ආලෝකය නිසා.......ආලෝකයට ඇස් හුරුඋනාම යුන්ගි හිමීට ඇස් ඇරලා තමන් ඉන්නේ කොහෙද කියලා හොයාගන්න වටේටම ඇස් ඇරියා.....
YOU ARE READING
||DEAR_MAFIA||Completed
FanfictionA broken heart is all that's left I'm still fixing all the cracks Lost a couple of pieces when I carried it, carried it, carried it home I'm afraid of all I am My mind feels like a foreign land Silence ringing inside my head Please, carry me, carry...
