1.4K 123 38
                                    

-ოჰ....

-ჯიმინ?

-აანუუ...აამმ...ისარაქვია...ანუ...მეეე მე გავალ!

ადგომა დააპირა თუმცა მაშინვე დამწვარი სხეული აეწვა და კივილი მორთო.

-ჯანდაბა, ორივეგან ისეთი მტკივნეულია!

ჯონგუკს ჩაეცინა და ნელა დააწვინა ჯიმინი მერე კი ცალი ხელი დაბლა წაიღო. ჯონგუკმა ხელი შეახო შარვლიდან....

-უუააააააჰ!!!

დაწივლა ჯიმინმა და საწოლიდან ახტა მიუხედავად იმისა რომ საშინლად მტკივნეული იყო. წამში მძინარე  ჯონგუკი წამოვარდა და ჯიმინი შეამოწმა ყველაფერი კარგად თუ ჰქონდა.

-რა გაყვირებს?!

-მაპატიე, უბრალოდ ცუდი სიზმარი მესიზმრა....

-ჯანდაბა ძალიან შემაშინე!

პირდაპირ თავით ჩაეცა ბალიშში და სცადა ძილის შებრუნება.

______________________

და აი ასე, როგორღაც უძლებდნენ ერთმანეთს მიუხედავად იმისა რომ ყოველ წვრილმანზე კამათობდნენ. გამარჯვებული ყოველთვის ჯიმინი გამოდიოდა ნაცემი კი ჯონგუკი. ჯიმინი ზედმეტად ჯიუტი და მართლაც რომ თავხედი იყო თუმცა ნელ-ნელა ეს ყველაფერი წარსულს რჩებოდა. ჯიმინი უფრო ლამაზი, ჭკვიანი და კარგი ხასიათის ხდებოდა. ამ ყველაფერსაც თავისი მიზეზი აქვს. იყო რაღაც, რის მერეც ჯიმინი შეიცვალა. თუ ის ადრე არავის უსმენდა არასდროს, და ყველას თავის ჭკუაზე ატრიალებდა ახლა ის ჯონგუკის ყველა ნათქვამს ასრულებს, თანაც ყველანაირი შეპასუხების გარეშე. აღარაა ისეთი აბეზარი როგორიც იყო. ახლა უფრო საყვარელი და კარგი გახდა. მისი ასე შეცვლა რამ გამოიწვია? ალბათ არის რაღაც ისეთი რის გამოც შეიცვალა. იყო დღეებიც როცა მცირე კამათი მაინც მოსდიოდათ, მაგრამ იშვიათად.

Flashback.

ორი თვის წინ:

-ჯიმინ დაბრუნდი!

-სად წახვედი?!

-სახლში მოდი!

-მშობლებთან არ ხარ, სად ხარ?

Park's LawWhere stories live. Discover now