Park's Law

²

მშობლებმა უკვე დაუგეგმეს ქორწილის დღე და ადგილი. ჯიმინი ძალიან წინააღმდეგი იყო, ჯერ მხოლოდ 14 წლის იყო და უნდოდა ბავშვობა შეერგო თუმცა არავინ ითვალისწინებდა მის აზრსა და ასაკს. ცდილობდნენ წყვილი უფრო დაეახლოვებინათ,ამის გამო ყველგან ერთად აგზავნიდნენ, ყველაფერს ერთად აკეთებინებდნენ. კარგადაც იციან რომ ილეგალურია რასაც აკეთებენ, როგორ შეიძლება თოთხმეტი წლის ომეგა ოცდა ხუთი წლის ალფაზე დააქორწინო, თუმცა პაკების ოჯახში ყველაფერი შეიძლება მოხდეს.

-ჯიმინ, ადექი საყვარელო, შენ და ჯონგუკი საყიდლებზე მიდიხართ.

თვალები გაახილა ჯიმინმა და მობეზრებული სახით იკითხა.

-რის საყიდლად?

-ჯინგუკმა სახლი იყიდა თქვენთვის სადაც ქორწილის მერე გადახვალთ ამიტომ რაღაცეები უნდა იყიდოთ.

-ჯანდაბა მამიკო, როგორ შეგიძლიათ ასე მომექცეთ?!

ცრემლებით აევსო თვალები მამიკომ კი გულში ჩაიკრა და თმაზე მოფერება დაუწყო.

-ვწუხვარ, მაგრამ ხომ იცი, ეს არ შეიცვლება. ეს არც ისე ცუდია, მეც შენს ასაკში დავქორწინდი, ამაში ცუდი არაფერია, გთხოვ არ იდარდო და ყველაფერს სხვანაირი თვალით შეხედე. ჯონგუკი ისეთი ალფა არ არის რომელიც დაგაძალებს ისე მოიქცე როგორც მისი ქმარი დარწმუნებული ვარ არც კი შეგეხება. უბრალოდ ოფიციალურად გერქმევათ წყვილი, შეგიძლია ისე გააგრძელო ცხოვრება როგორც ადრე იყო. წესის დარღვევა არ შეიძლება, გთხოვ გაიგე.

-გასაგებია, ახლა გთხოვ გადი, უნდა მოვემზადო.

-რათქმაუნდა.

ომეგა ადგა და კარებისკენ წავიდა, უნდა გაეღო როცა გარედან დაასწრეს და ოთახში ჯონგუკი შემოვიდა.

-ოჰ, ჯონგუკ მოხვედი? ჯიმინი მოემზადება და შეგიძლიათ წახვიდეთ, მე დაგტოვებთ!

ჯონგუკი საწოლზე ჩამოჯდა ხოლო ჯიმინი სააბაზანოში წავიდა მოსაწესრიგებლად. მალევე დაბრუნდა და პირსახოცშემოხვეულმა კარადაში ტანსაცმლის ძებნა დაიწყო. სასურველი ტანსაცმელი მაღალ თაროზე იდო ამიტომ სკამისკენ წავიდა რათა ჩამოეღო. სკამიდანაც კი ცერებე აიწია რომ მიწვდომოდა, აიღო თუ არა წონასწორობა დაკარგა და სკამიდან ჩამივარდა. თვალები დახუჭა რადგან ეგონა დავარდებოდა თუმცა რათქმაუნდა ძლიერმა მკლავებმა დაიჭირეს.