Celinne (Breakers #3)

Prolouge

"I'm going to be attorney and I'll promised to clean your name in that town..."

"You're the only girl that forever I chose. You're the promised that I'll be granted."

"This land, I'll burry here all my promise to you. Now and forever... Even If you saw me with someone else... Even if our paths never crossed again. I'll indelible it in my heart. That I'm only loving you now and tomorrow... and it's only me believes in you. I'll wait until afterglow... until you love, chose me, and you stay with me again. I promised."

It's like a dream. A beautiful nice dream while falling asleep in the afternoon then you'll wake up that it's getting dark, that the light was about to end. You're staring at that purple blood sky. Though, It's Calming. You know it's the end.

You will realize. You're both staring in the different type of afterglow. You'll surrender everything because you knew for that moment the promised will be taken.

You're the one who breaks it. You're the reason why that day for him all that promises was just become an ashes words getting blewn by the wind. A words that will be forgivable when you understand. A words that indicated an unforgetful pain.

Maiisip mong kaya nangyari yun para ipakitang totoong ang mga pangako ay hindi ganoon kadaling natutupad. Na ang pangako ay may kapalit na sakit sa bawat pagbanggit niyon. Na nasisira ang mga pangako. Na isa lang iyong salita.

Mas maiintindihan mo kapag kaharap mo na ang mga naligaw na salitang iyon. Ang mga plano. Masasayang alaala, ngiti, at pait na nagawa mong pagdaanan.

Maybe. Christina Rossetti is right. Promises are like Pie Crust It was made to be broken, as thin and fragile. People make them perfectly and delicious so often but rarely inclined to keep them in shape after taken.

I can say... He's The Keeper and I'm... She... The Breaker. This is our promises in each other in the Neverland...

"H-Hindi ako.. Hindi ako ang pumatay sa kanya! Please... Please... Wala akong k-kasalanan..."

Napaluhod ako sa puno ng dugong semento ng apartment kung saan ay nagsasama kami. Ipinagsalikop ko ang parehong mga kamay, nagmamakaawang umiiyak puno ng dugo roon. Mula sa kinauupuan ko ay naliligo ako sa nagkalat na dugo. Ang posisyong iyon ang naging dahilan para posasan ako.

Hindi ko alam kung paano magpapaliwanag. Hindi ko alam kung paano magsasalita. Gulong gulo ang isip ko sa gulat, takot, at kalungkutan.

Pakiramdam ko ay bumagal ang ikot ng mundo ko. Biglang sakin iyon tumigil. Ng itayo ako ng pulis ay napahagulgol ako. Mabilis ang mga naging pangyayare halos kaladkarin nila ako palabas ng unit. Maraming tao ang bumungad sakin palabas niyon. Nagugulat at natatakot ang mga reaksyon nila.Pakiramdam ko ay napagtulungan ako sa mga titig nila. Iniisip ko ang mga kaibigan kong maaring hingan ng tulong. Pero naalala ko, ipinagtabuyan ko sila. Ngayon ay wala na akong mga kaibigan na magiging kakampi.

"Ikaw ay may karapatang manahimik o magsawalang kibo, Anuman ang iyong sasabihin ay maaring gamitin laban sa iyo..."

Pilit kong lingonin ko ang kinakasama.. Ang may kasalanan ng lahat. Ito ba ang matatanggap ko? Matapos kong tiisin lahat ng hirap para sa pagmamahal. Ito ba ang magiging kapalit ng paghihirap ko. Ang bunga ng pagpili ko.

"Ser, May nakitang drugs paraphernalia pati marijuana sa ilalim ng kama nila. Sa tingin ko ay gumagamit ang mga ito ng ipinagbabawal na gamot."

Hindi ako! Kundi sya! Hindi ko naisatinig ang isisigaw sa hindi malaman na dahilan parang nalunok ko ang dila ko.

Nanginginig ako habang pahigit na hinihila ng pulis mula sa mga taong kumukuha ng litrato ko at nagvivideo. Pilit kong hinila ang katawan sa kanila. Dahil alam ko sa sariling wala akong kasalanan o ginawang mali ay halos magwala ako ng makarating na sa mobile.