"တမ်း .. တ မိသော "
အပိုင်း (၉)
"ဒါဆို ကိုဇေးက ညီမ အစ်ကိုပေါ့"
ယမင်းသီရိအောင် မျက်လုံးပြူးနှင့်
မေးတော့ ခေတ် ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်သည်။
ဇေးက မျက်လွှာလေး ချထားလျက်
ဘာမှ ဝင်မပြော။
ထောင့်တစ်နေရာတွင် ထိုင်ရင်း သူတို့ ပြောသမျှ
နားထောင်နေသော တမ်း' က စိတ်အိုက်စွာ
ဆေးလိပ်ကို မီးညှိလိုက်သည်။
"ကိုကို ညီမလေးကို အစတည်းက ပြောပြသင့်တယ်"
ယမင်းသီရိအောင်က တုန်လှုပ်နေသော အသံနှင့် ပြောလာသည်။
"ကိုကို တောင်းပန်ပါတယ် ညီမလေး။
ညီမလေးနဲ့ ရင်းနီးလာမှ ကိုကို ပြောပြချင်တာမလို့ပါ"
ဇေးက တောင်းပန်သံနှင့် တိုးလျိုးစွာ ပြောလိုက်သည်။
"အဲ့တော့ ကိုခေတ် နဲ့ မင်းနဲ့က လာမယ့် လထဲမှာ
မင်္ဂလာဆောင်မယ် ဆိုပါတော့"
တမ်း' က ဇေးကို ကြည့်ရင်း အေးတိအေးစက် ပြောလာသည်။
"ဟုတ်တယ် ညီလေး, ကိုကြီးနဲ့ ဇေး
မိဘတွေကို အသိပေးပြီးပြီ။
မိဘချင်းလည်း ဆွေးနွေးပြီးကြပြီ"
ခေတ်က ဝင်ပြောလိုက်တော့
"ဒါဆို ငါနဲ့ ယမင်းသီရိအောင်က
အမျိုးတော်တော့မှာပေါ့"
တမ်း' က မျက်မှောင်ကြုပ်ရင်း
ခပ်တိုးတိုးပြောတော့
"တမ်း' ရှင်ဘာတွေ တွေဝေနေတာလဲ"
ယမင်းသီရိအောင်က ခပ်မောမောလေး
ဆိုလိုက်သည်။
"ဘာမှ မဖြစ်ပါဘူး, ဒီတိုင်း ပြောလိုက်တာ"
တမ်း' က ပြောလည်းပြော
ထလည်း ရပ်လိုက်ရင်း အပြင်သို့ ထွက်သွားသည်။
ဒီရက်ပိုင်း သူ စိတ်ရှုပ်စရာတွေ များနေသည်။
ခါးလ် ( Kharl ) နှင့် ပတ်သတ်ခဲ့မိသလို
အခုလည်း ဘာတွေမှန်းမသိ။
တမ်း' သောက်လက်ဆ ဆေးလိပ်ကို လွင့်ပစ်လိုက်ရင်း မျက်ရိပ်ထောင့်မှာ ရုတ်တရက်ပေါ်လာသော ပုံရိပ်ကြောင့် လှည့်ကြည့်လိုက်တော့
"ဖောင်း..."
သူ့ ဘယ်ဘက်ပခုံးကို စိုက်ဝင်လာတဲ့ ကျည်ဆံတစ်ခု။ တမ်း' ဘေးသို့ ပစ်လဲကျသွားသည်။
"ဖောင်း.... ဒိုင်း..."
သေနတ်သံက ဆက်တိုက်ထွက်ပေါ်လာတော့
တမ်း' လည်း ကားဘေးသို့ ခုန်ဝင်လိုက်ရင်း
တိမ်းရှောင်လိုက်သည်။
