RUH EŞİM (Mühür Serisi 2)

10.BÖLÜM 🐺TEHLİKE🐺

Keyifli okumalar ❤

🐺🐺🐺

********************************

10.BÖLÜM "TEHLİKE"

Üzerimdeki şaşkınlığı atıp kahvaltıya başladığımda o da bunu bekliyormuş gibi yemeğine başlamıştı.

Önümdeki krepten bir ısırık alıp çayımı dudaklarıma yaklaştırdım.

Şekersiz çay ile rahatsız olurken bakışlarım masada gezdirdim şekeri bulma umuduyla.

Ancak şeker tabağı benden uzak ve daha çok ona yakındı.

Kolumu çekinerek uzattığım sırada atik bir şekilde tabağı alarak önüme uzatıp yemeğine devam etti.

Başını kaldırmadan yaptığı bu eylem bende yutkunma isteği bırakırken gözlerimi kırpıştırıp mırıltı şekilde teşekkür ettim.

Sesimi duyduğunda başını kaldırmış ve öylece gözlerime bakmıştı.

"Teşekkür etmene gerek yok böyle ufak tefek şeyler için, yeri geldiğinde birbirimize yardımcı olmalıyız değil mi?"

Sorusuna cevap vermeyerek çayımı karıştırmaya başladım.

O ise yalnızca iç çekmiş yemeğine devam etmişti.

İyice eriyen şekerler görünmez olurken kaşığı çıkarıp masaya bırakarak bardağı dudaklarıma yaklaştırdım.

O sırada onun sesini duydum.

Hala yemeğini yerken konuşuyordu.

"Birazdan seni sürü ile tanıştıracağım, ve tedbirli olman için anlatıyorum bunları. Emin ol yalnızca kurtlar yok burda, burası dönüşenlerin kabilesi. Burada dünyadan çok donüşen var. Ancak burada doğup büyümüş dönüşenlerde mevcut. Varmak istediğim yer, her daim yanımda dur, herkes sürüden değil. Bizden uzak yaşıyorlar ormanın ardında, orman bizim yuvamız ancak onun ardında tehlike her daim bizi izliyor olacak. Özellikle de seni."

Anlattıkları ile kısa bir şok yaşarken o derin bir nefes alıp bu sefer bana bakarak konuşmasına devam etti.

"Elimden gelenin daha fazlasıyla seni koruyacağım, ama ne olursa olsun tehlikeden uzak durman benim yanımda durmandan geçiyor. Benden ayrılma, kısa bir tanışma olacak o kadar. Seni birkaç güvendiğim birkaç kişi ile tanıştırıp diğerlerine genel bir takdim yapacağım. Ardından ise sen ne istersen o olacak."

Son cümlesinin ardından şefkatle dudaklarını saçlarıma bastırmış ve masadan ayaklanmıştı.

Sandalyemi biraz kendine çevirip iki omzumun kısmındaki tahtaları tutup bana doğru eğildi.

Nefesi yüzüme ılık ılık değerken dudaklarını araladı.

"Hadi bakalım doyduysan hazırlan çıkalım, eğer burada yaşayacaksan buraları tanıman gerekiyor."

Cümlesini bitirir bitirmez minik bir gülümseme bahşederek kaşının üzerindeki yaranın hafifçe buruşmasını sağladı, benden uzaklaşıp mutfaktan çıkan adam ile birkaç bir şey daha ağzıma atarak karnımın iyice doymasını sağlamış masanın böyle kalmasıyla ne kadar rahatız olsamda hızla kaldığım odaya çıkmıştım.

Tabi asla ama asla üstü çıplak bir adam beklemiyordum.

Kapının dan diye açılmasından dolayı çıkan ses ile başını omzundan bana çevirmiş kısa bir bakış attıktan sonra yatağın üzerindeki gömleği üzerine geçirmişti.

Bana dönüp hiçbir şey dememe izin vermeden hızla odadan ayrıldığında aklımda yalnızca sırtındaki izler vardı.

Bazıları diş izine, bazıları ise kesinlikle pençe izine benziyordu.

Gözlerimi yumup o andan uzaklaşmak isteyerek kapıyı ardımdan kapatıp dolaba doğru ilerledim.

Dolabın sürgülü kapağını açıp içinden bir tişört birde pantolon alırken nedensiz diğer sürgünün içindekileri merak ettim.

Diğer tarafa geçip sürgülü kapıyı yana kaydırdığımda karşıma çıkan erkek kıyafetleri ile gözlerim sonuna kadar açıldı.

Tanrım resmen odayı bizim için ayarlamıştı.

Bu ayrıntıda boğulmak istemeyerek derin bir nefes alıp üzerimdekileri çıkarıp elimdekileri giyerek diğer kıyafetlerimi nereye koyacağımı bilemeyerek yatağın yanındaki koltuğa katlı bir biçimde bıraktım.

Umarım her şey güzel giderdi, kötü şeyler olsun istemiyordum.

*******************************

BÖLÜM SONU...

Biliyorum fazlasıyla kısa oldu ancak baya uzun zamandır yazmıyorum en azından sizi daha fazla bekletmemek adına bir şeyler yazmaya çalıştım.

Umarım beğenirsiniz kurtlarım. ❤

Sizi seviyorum, her daim yanımda olan, bana saygı duyan beni seven sizleri çok seviyorum. ❤

🐺🐺🐺