"Tekrar mı kaçacaksın?"
"Evet, sonuna kadar."
"O halde sonuna kadar seni arayacağım."
.
.
.
.
- Anime(Manga)'den tamamen bağımsızdır!
- Bu kitapta karakterler 19 - 27 yaşları arasındadır!
- Bu kitapta (+18, cinsellik) yoktur!
- Küfür, aile sorunla...
Bu bölümde yazım dilimi en üst seviyeye çıkartmaya çalışacağım çünkü bir kitapta o kadar güzel yazım diline sahipti ki kıskandım...
Sizin yazarınız elçilik teklifi aldı ancak babası izin vermediği için teklifi geri çevirdi...
!DİKKAT BU BÖLÜM DE ŞİDDET İÇERİKLİDİR!
Oy sayısı 65'tir.
Yorum sınırı 420'dir.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
" Bölüm 20 : İşkence "
"Unutma ki herkes eninde sonunda yaptıklarının hesabını verir..."
~ Mateo ~
"Neyse ne.. Depoya gidelim istersen?"
Mateo'nun adımları arkasında kalan arabasına ilerledi. Bense hala Baji'nin arkasında olanları izliyordum. Manjiro yaralı kolunu tutmaktan vazgeçmiş bakışları bana döndü. Baji'nin arkasından çıkarken Manjiro'nun yanına ilerledim.
"İyi misin?"
Gözlerim koluna döndüğünde kanlı olan elini olduğunca benden uzaklaştırmış kanının bana bulaşmasını istemiyor gibiydi. Yanına vardığımda elinden tutmuştum.
"Hastaneye gitmemiz lazım.."
Sanzu'nun sesi ile anından onu onaylayıp kafamı benden daha uzun olan Manjiro'ya karşı kaldırdı. Bakışları benim üzerimdeydi.
"Yaran çok derin."
Sanki hiçbir şey duymuyordu. Karanlığında kaybolduğum gözleri hala beni incelerken kulağıma doğru eğilmişti. Nefesi tenime temas ettiğinde nefes düzenim bozulmuştu.
Sesi her zamankinden daha sakin ve yumuşak tondaydı.
"İyiyim ben güzelim... Sanzu'yla hastaneye git."
Benim aksime nefes düzeni yerindeydi. Benden yavaşça uzaklaşırken yüzüne tebessüm yerleştirmişti. Siyah kabanının altından bile kolundan oluk oluk akan kanları görebiliyordum.
Dudaklarımı aralarken beni konuşmama izin vermeden nefesini soğuk havaya karışmasına izin verdi.
"Sanzu ile hastaneye git Misa. İyiyim ben güzelim."
Aralamış olduğum dudaklarımı geri birbiri ile buluştururken gözlerim bizden biraz daha uzakta jeepin önünde elleri uzun kabanının ceplerine katmış başı dik yönü bize doğru dönük olan Kazumi'ye kaydı. Sanki konuşmamızın bitmesini bekleyemeyecekmiş gibi kafasını hafif eğerek derin nefesini dışına verirken havada çıkan buharı umursamadan adımlarını hemen yanında olan jeepine çevirdi.
