Rodzina

1.Żyło się zbyt pięknie

Chyba mnie pogieło. Żeby o 3 w nocy wychodzić z domu. No ale cóż taki lajf jak to mówią. Kiedy wyszłam z domu postanowiłam pobiegać. Wokół mojego domu nie mieszka żadna, żywa ( i ludzka!!!) dusza. Jest tylko las. Wielki, ciemny, wspaniały. Powinnam wam coś powiedzieć. Dla mnie ten las jest domem. Niby mieszkam w drewnianej chacie, ale to las mnie przyzywa, to w nim spędzam większość nocy. Jest to dla mnie trudne ponieważ zwykle się nie wysypiam, a rano trzeba iść do szkoły. Lubię ją, ale lepiej się czuje na wolnej przestrzeni, a nie zamknięta w jakimś pomieszczeniu. Nie wiem dlaczego tak się dzieje. Moi rodzice nic nie mówią, a jak ich o to pytam to odwracają kota ogonem. Mam wielką nadzieje, że w końcu zdobędą się na szczerą rozmowę. Kocham ich, ale potrafią być strasznie irytujący.

~*~ rano
- Ana! Wstawaj szybko, bo spóźnisz się do szkoły.
Te słowa rozpoczeły ten jakże piękny, i mający wpływ na moje dalsze życie, dzień. Jak tylko zwlekłam się z łóżka, weszłam do łazienki i umyłam się. Po 7 minutach wyszłam owinięta ręcznikiem. Zajrzałam do szafy i zaczęłam zastanawiać się co na siebie włożę. W końcu zdecydowałam się na niebieski top, skórzaną mini i skórzaną kurtkę. Mojego wizerunku buntowniczki dopełniła branzoletka z ćwiekami oraz glany. Zgarnełam torbę i wyszłam z pokoju. Schodząc do kuchni usłyszałam jak mama mówi podniesionym głosem:
- Kiedyś w końcu trzeba jej powiedzieć!
- Ale co? - spytałam wchodząc do kuchni.
- Nic, nic kochanie.
Wiedziałam, że coś nie gra. Moja mama nigdy nie kłamała ( a przynajmniej taką mam nadzieję).
- Już dobra, do...
- Ana co ty masz na sobie!?- przerwał mi krzyk taty.
- Jak to co? Ubranie!
- Natychmiast to zmień!
W tym momencie się wkurzyłam. Nie dość, że mają przede mbą jakieś tajemnice to jeszcze nie pasuje im to jak się ubieram. No przepraszam bardzo. Mam już 17 lat i nikt powtarzam nikt nie będzie mi mówił jak mam się ubierać.
Wykrzyczałam to wszystko po czym wybiegłam z domu, wsiadłam do samochodu i odjechałam do szkoły. Nie wiedziałam jeszcze, że po raz ostatni widze moich rodziców.