!!mishandeling!!
Ik werd wakker. "Héé lieverd, hoe voel je je?" Hoorde ik Robbie's schorre stem zeggen. "Hmm, beetje misselijk, ik neem zo wel een paracetamol." "Is goed. Ik was vannacht beneden met Matt, ik hoop niet dat ik je wakker heb gemaakt?" Ik moest glimlachen. "Nee hoor"
Toen hij vannacht naar beneden ging, was ik nog niet in slaap gevallen. Ik voelde hem ook spelen met mijn haar. Toen hij naar beneden ging en ik hem hoorde praten met Matthy, besloot ik ook naar beneden te gaan om een paracetamol te pakken. Ik hoorde ze over mij praten. Ik besloot te luisteren, ik weet het dat is niet heel goed ofz, maar ik deed het toch.
Toen ze voetbal gingen kijken, liep ik naar boven om te gaan slapen.
"Ik ga naar beneden. Blijf jij hier nog liggen of kom je mee?"
"Ik blijf nog wel even liggen. Hoe laat is het eigenlijk?"
Hij keek op de klok. "12 uur"
Jezus dat is al laat. "Ik probeer om zo snel mogelijk te komen."
Hij gaf me een kus op mijn hoofd en liep naar beneden.
Ongeveer een kwartier later hoorde ik iemand naar boven komen. Het was Rob.
"Raoul had ontbijt gemaakt, dus ik dacht ik breng ook wat naar jouw. Oh en ook nog een paracetamol."
Ik pakte het dienblad van hem aan. "Dankjewel. Ik eet dit op en dan kom ik naar beneden."
"Oké, wij gaan zo weg, matthy blijft hier. Dan ben je even alleen met hem, is dat goed?"
"Ja tuurlijk" en hij liep weer naar beneden.
Weer een kwartier later liep ik naar beneden. Matthy zat op de bank tv te kijken. "Ze zijn al weg" ik liep naar de keuken om een glaasje water te pakken.
"Oké, wil je ook wat?"
"Nee dankje." Hij klonk chagrijnig.
"Is er iets?"
"Mm"
Raar.
Ik liep naar de bank om naast hem te zitten, maar hij stond op, en duwde mij op de grond. Ik was helemaal nat door het water.
"Kut. Mat wat doe je nou?" Ik stond op, maar niet voor lang, want ik lag weer op de grond. Ik voelde pijn op mijn wang. Ik zag niks behalve zwart. Ik voelde nog een paar slagen op mijn wang en in mijn buik. Toen voelde ik niks meer.
"Sorry, sorry, echt het spijt me sorry." Hoorde ik. Ik opende mijn ogen. Matthy zat naast mij zijn excuses aan te bieden. "Matthy? Wat- ik-" "sorry sorry sorry"
Toen wist ik het weer.
Hij had me geduwd.
Hij had me geslagen.
"Matthy, jij- jij-"
"Ik weet het, het komt door het bier sorry-"
"Matthy ik- mag ik water?"
"Ja, ja tuurlijk." Hij stond op en liep naar de keuken.
Ik ging rechtop zitten. Ik voelde aan mijn wang. Er zat bloed.
Matthy kwam aanlopen. "Hier, wil je nog iets?"
Ik schudde mijn hoofd. Ik stond op. Het was moeilijk, ik voelde me heel duizelig.
Ik ging op de bank zitten. Ik zag dat Matthy zat te twijfelen of ie ook moest komen zitten of niet.
"Kom maar." Hij ging zitten.
Het was een tijd stil.
"Sorry, ik-"
"Hoe vaak je het ook zegt, het verleden veranderd niet."
Hij bleef stil.
"Matthy, ik kan je nu gaan vergeven. Ik vergeef het je, oké? Maar iedere keer als ik jouw zie, of iedere keer als ik deze kamer binnen loop, komt het weer terug in mijn gedachten. Ook al is het voor heel even. Het is niet iets wat zomaar verdwijnt. Ik wil dat je dat weet. Dit was niet niks wat je hier deed. Je sloeg me, Matthy. Je sloeg me hard. Dat is niet wat mensen zomaar doen en vergeten."
Matthy was stil.
We hoorde de deur open gaan.
"Héé we zijn terug- Jezus lieverd wat is er met jouw gebeurd?" Robbie liep bezorgd naar mij toe.
"Uuh nou-"
"Ze viel hard van de trap" onderbrak Matthy mij.
Hij loog?
"Oh, heb je een icepack nodig?"
Ik knikte. Ik keek Matthy aan, maar hij mij niet.
