Looking For Love ~ Alan Walker [w korekcie]

11. ,,Czas pokaże"

Dopiero po około piętnastu minutach Mia obudziła się, słysząc dźwięki przychodzących wiadomości i czując wibracje telefonu w kieszeni swoich dresów. Otworzyła powoli powieki, podnosząc się z wyjątkowo wygodnej pozycji, w jakiej leżała, tylko po to, żeby z zażenowaniem stwierdzić, że znów zasnęła oparta o ciało Alana. A chłopak znów jej nie obudził, siedząc spokojnie na kanapie i pisząc z kimś.

Odsunęła się od niego na stosowną odległość, zaczynając krótką wymianę zdań.

– Andreas i Lilka już poszli?

– Lilka tak. Andreas uciekł do kuchni, bo potrzebował prywatności przy flirtowaniu na tinderze – odpowiedział spokojnie, podnosząc wzrok znad ekranu telefonu na jej twarz.

Postanowiła nic na to nie odpowiadać, bo nie było to potrzebne. Przecież nie odpowiedziałaby "fajnie", albo " aha", a z innych opcji pozostawało jej zapytanie, jakiej marki jest lodówka w domu niebieskookiego, co też było głupim pomysłem. Tak więc wyjęła telefon z kieszeni, wchodząc w wiadomości ze swoją przyjaciółką.

od: Lilka
sorry, że za długo razem nie porozmawiałyśmy
dzięki, że mnie w ogóle zaprosiłaś
brat alana wydaje się spoko
i z wyglądu też jest niczego sobie
myślę, że spróbuję do niego podbić
a btw ty i alan razem wyglądzie słodko<3

Brunetka nie wiedziała, na którą z wiadomości odpisać, bo Lilka poruszyła za dużo tematów, a poza tym ostatni SMS całkowicie rozproszył jej uwagę, przypominając jej obie sytuację, w których zasnęła na ramieniu Alana. I na te myśli dziwne ciepło rozchodziło się po całym jej ciele.

Postanowiła wcale nie odpisywać dziewczynie, odkładając telefon na skraj blatu stolika kawowego i przysuwając się do niebieskookiego, tym samym zerkając w ekran jego telefonu. Zdążyła odczytać jedną z wiadomości, które zawzięcie z kimś wymieniał.

od: Olivia
Hejka

– Kim jest Olivia? – zapytała kiedy chłopak odwrócił telefon tak, że nie mogła przeczytać dalszej konwersacji.

– Czemu pytasz? – spytał z lekkim uśmiechem na twarzy. Reakcja Mii naprawdę go rozbawiła.

– Bo z nią piszesz? – odparła pytaniem na pytanie, krzyżując ręce pod klatką piersiową. Nie zauważyła nawet momentu, w którym zaczęła ogarniać ją zazdrość.

– Nie mogę już pisać z ludźmi? – spytał, nadal uśmiechając się w ten idiotyczny sposób. Brunetka przewróciła oczami, opierając się o zagłówek kanapy i patrząc w okno. – Nie no, żartuję przecież. Olivia to moja kuzynka – zaśmiał się, patrząc na obrażoną minę dziewczyny.

– Czego chce? – spytała, nadal się nie rozchmurzając. Alan bez słowa podał jej telefon, pozwalając tym samym przeczytać konwersację z niejaką Olivią.

do: Olivia
No hej

od: Olivia
Wspominałam już, że mam chłopaka i dobrze nam jest razem?

do: Olivia
No, tylko ze sto razy

od: Olivia
Lepiej tak, niż wcale
Ogólnie to przyjedziemy do Bergen, bo mamy do was sprawę... Nie będziemy jeździć do każdego osobno, więc bądźcie wszyscy jutro po południu u Camilli ;-)

do: Olivia
A jeśli nie?

od: Olivia
Wiem, że i tak będziesz

do: Olivia
Do jutra

– Camilla to moja siostra, w razie gdybyś znów planowała być zazdrosna – odezwał się, kiedy dziewczyna oddała mu urządzenie do ręki.

– Miałam już tę przyjemność – stwierdziła.