SLS #1: No Boyfriend Since Break ✔️

Chapter 22

Chapter 22

Being with someone you don't love is not easy. Mabilis kang mayamot at mabagot tuwing gagala. Iyong feeling na hindi interesado. Pero ginagawa ko naman ang lahat para maging interesado sa mga gusto niya, sa mga gusto niyang gawin sa buhay.

Trey is still courting me. Ang masasabi ko lang ay sobrang persistent niya, ginagawa niya ang lahat para sa akin. He do everything to pleased me. I already told him that I don't need a gift from him, but he's so hard-headed person.

I let out a deep sigh while looking at Trey's direction. He's buying a ticket for the both of us, manunuod kasi kami ng cinema. Action movies that I don't like to watch. I hate action movie though, I must prefer to watch a romance movies. Action movies gives me a goosebumps.

Lahat naman tayo may iba't ibang taste ng movies eh. Is just that I do not like action movies. Medyo tanga kasi iyong ibang characters sa action movies. Like mamatay na nga eh, may oras pang mag-selfie. Tsk! So lame movies.

I let out a heavy sigh. Inayos ko na iyong tindig ko at nagsimula ng maglakad patungo sa direksiyon niya. Ngunit may isang kamay ang humila sa akin patungo sa madilim na part ng cinema. Sisigaw na sana ako ng tulong pero napatigil din ako nang marealize ko kung sino ang nanghila sa akin.

It was him, it was Zyair.

"Don't move or I will kiss you," he mumbled. "I told you, I don't like seeing you with another man, Alora."

"What are you doing here?" I asked him in a low tone of voice.

"To see you... Can't you see it, I am spying you. Ayaw kong may lumalapit sa iyo dahil akin ka lang."

I closed my eyes shut and shook my head. "You don't owned me, Zyair. Walang nagmamay-ari sa akin... wala."

Tinulak ko siya papalayo sa akin. Tumingin ako sa mga mata niya, kitang-kita ko iyong sakit na dumadaloy sa kaniyang mga mata. Nakikita ko kahit madilim. I know he's hurt and I am too. Nasasaktan ako sa ginagawa ko at tanggap ko naman iyon. Even it's hurt, I need to accept it. I must accept it whole-heartedly. It's my fault why I'm hurt by the way.

"Bakit palagi mo na lang akong tinutulak, Alora? What did I do? Anong ginawa ko para ipagdamot mo sa akin iyang pagmamahal mo?"

Mapakla akong ngumiti at umiling. "Because this is wrong, Zyair. Sobrang mali nang makilala kita, mali na nagustuhan mo ako at sobrang mali na nagustuhan kita. Everything about us are wrong. Loving you was wrong and painful."

"There's nothing wrong on loving someone, Alora. Walang mali sa pagmamahal ko sa 'yo, sa pagmamahal mo sa akin." Hinawakan niya ang mukha ko at pinaglapit ang aming noo. "Just say you love me and I'll do the rest..."

"I can't be selfish... You're getting married, at ayaw kong maging relationship wrecker. My mother raised me well and I don't want to let her down, Zyair. I can't be selfish, at maging masaya ka na lang sa naging desisyon mo," mahinang usal ko. "Just let me go, and let me be happy with the man that I want to be with."

"No!"

"Please!" I begged. "Just let me go."

"I can't, Alora... I can't." He slowly shook his head. "Ayaw mo sa akin dahil kay Natalia, I will broke up with her. Makikipaghiwalay ako, just be with me."

"Iyan ang huwag mong gagawin."

Umilng siya. "I already know the truth, Alora. They're just using me."

My eyes widened while looking at his eyes. He already know the truth? But how? When?

"What did you just say?" I asked him, I am still shocked on what he just said.

"I already know the truth. Natalia and her mother are just using me, ginagamit lang nila ako para umangat sila sa buhay," usal nito sa mababang tono. "I'm sorry because I judge you without knowing the whole truth. I am sorry, Alora... I'm really sorry, baby..."

Isang mahigpit na yakap ang ginawad niya sa akin habang hinahalik-halikan ako sa noo. He just keep hugging me while saying the word sorry. He never stop kissing my forehead.

He never stop begging me. Hindi ko na raw siya itutulak papalayo. Hindi ko na raw siya iiwan. Ipaglaban ko raw siya at ipaglalaban niya ako sa lahat.

"Please! I'm begging, Alora, don't leave me... don't push me away. I love you and I can't loss you in that way."

My tears are slowly falling into my cheeks. I want to speak but there's no words escaping from my lips. I tried to open my lips but I close it again. Hindi ko alam ang sasabihin ko dahil hindi ko rin naman alam ang gagawin ko, ang desisyon ko.

I can't just leave Trey and I can't hurt him too.

I merely shook my head. "I don't know... hindi ko alam at hindi ko kaya..."

Tinulak ko siya papalayo sa akin. Humakbang ako ng konti at pinunasan ang luha ko. Lalakad na sana siya patungo sa akin ngunit itinaas ko ang kamay ko para pigilan siya.

"Just don't come near me, Zyair. Just please don't. Give me time to think, to decide. But for now, just let me go." I let out deep breath before continuing my sentence. "Hinahanap na ako ni Trey..."

"But what about me?" He asked deeply.

I shrugged my shoulder. "Just talk to Natalia first. Hayaan mo muna ako, please lang! Hayaan mo ako."

Pagkatapos kong sabihin iyon ay agad ko siyang tinalikuran. Nagsimula na akong maglakad papalayo sa kaniya ngunit napatigil ako dahil sa yakap na nagmumula sa aking likuran. He was hugging me tightly.

Tuluyang bumuhos ang luha ko mula sa aking mga mata ng maramdaman ko ang pagtulo ng luha niya sa aking balikat, at ang mahinang niyang paghikbi.

"Ipaglaban mo naman ako... Huwag naman ganito, Alora. Mahal na mahal kita kaya please! Huwag ganito..." He begged.

I sniffed. "Zyair, paano ako magiging masaya kung may mga taong nasasaktan sa paligid natin? Paano ako sasaya sa iyo kung may mga taong masasaktan at madadamay dahil lang sa pagmamahal ko sa iyo?"

"Hindi naman selfish ang tawag sa isang tao kapag sarili muna ang iniisip diba? Hindi ba puwedeng sarili mo muna, kasiyahan mo muna bago ang iba? Kasi ako, I can choose you, I will do everything to fight our love, our relationship to everyone. Kaya kong ipagsigawan sa buong mundo kung gaano kita kamahal, Alora."

Napatahimik ako sa sinabi niya. Umiiyak pa rin ako pero hindi gano'n kalakas or ka-grabe. Nakayakap pa rin siya sa akin at mahinang humihikbi. Ngayon lang talaga ako nakakita ng taong umiiyak, and it's because of me. Who am I to make him cry?

Kaya niya akong ipaglaban but how about me? Kaya ko ba siyang ipaglaban? Kaya ko na bang maging selfish at ipaglaban siya? Kaya ko bang manakit ng ibanv tao para sa kasiyahan ko lang? Handa na ba ako?

But how about them? Trey, si Trey na palaging andiyan sa akin. Si Natalia na mahal na mahal ni Zyair. Anong mangyayari sa kanila kapag pinili ko si Zyair? Masasaktan sila? Kaya ko bang maging masaya na may ibang nasasaktan? kaya ko ba?

Tinangal ko ang kamay ni Zyair na nakayakap sa akin. Humarap ako sa kaniya at hinawakan ang dalawa niyang pisngi. I wiped his tears using my two bare hands. I sweet and genuine smile formed on my lips, he smiled back.

"Alora..."

"I love you, Zyair..." After I said those words, we have share a passionate kiss. A kiss that full of love.

I made the right decision. I think I need to choose myself right now. Kailangan kong piliin iyong kasiyahan ko. Sarili ko muna bago ang iba. Hindi naman ako selfish dahil pinili ko iyong sarili kong kasiyahan diba? Hindi ko muna iisipin iyong iba dahil sarili ko munang kaligayahan ang pipiliin ko.

It's time to choose my own happiness and choice. Zyair is my happiness that's why I'm choosing him, and I  never regret that I choose him over someone.