Badboy JJK | ~♡Taekook♡~

5

1 hafta geçmişti,Jungkook yine bizle uğraşmaya devam etmişti,okul çıkışları Yoora'nın yanına gidip ona yardım ediyorduk.

Yoora yaşına göre olgun,cömert,utangaç;bazen arsız olabiliyor ve insan onla konuştuğunda kendini iyi hissediyordu.

Yoora'yla YoonMin operasyonu için bişeyler düşünüyorduk. Yoora'nın evine gidicekcik okul bitiş zili çalınca Jimin'le beraber eşyalarımızı hızlıca çantaya tıkıyorduk "Hadi Taehyung ötöbüsü kaçırıcaz." "Sanki bilmiyorum ben." saate bakıp hızlıca çantalarımızı omuzumuza takıp çıkacağımız sıra bir bedene çarpmam bir oldu. "Yavaş be." "Dikkat et laflarına küçük afacan." kafamı ovalamayı bırakıp çarptığı bedene baktım. "Dikkat etmezsem ne olur Bay Jeon döver misiniz? Ya da rezil mi edersiniz? Uzak dur bizden Jeon yoksa hiç görmediğin yüzümü görürsün." Jimin'in bileğinden tutup sınıftan çıktı Yoongi önümüzde durunca sadece gülümsedim, "Bu kez ne yapacaksın? Bay Min Jimini ağlatmak için;Ağla ağla mı diyeceksin yoksa kalbini mi kıracaksın hım? Yazık oldu. Biliyor musun? Ben varken biraz sıkar seni. Uzak durun bizden üçünüzde!" Yoongi'yi omzundan itekleyip önünden geçtik bize arkamızdan baktığına emindim.

Ötöbüs durağında ötbüsün gelmesini bekliyorduk o ukalalar yüzünden kaçırdık ötöbüsü,önümüzde bir araba durmuştu."Tata bakmayalım giderler." "Pişt güzelim sizi gideceğiniz yere atalım mı?" görmezden gel, görmezden gel derin nefes alıp Jimin'le başka tarafa bakmaya başladık. "Size diyoruz gideceğiniz yere bırakalım sizi." Jimin kolumu sıkıca tutuyordu,korkuyordu. Arabanın kapısının açılma sesini duyunca bana sokuldu, "Tata korkuyorum." "Ben yanındayım Jimjim." arabadan inen kişilere bakmıştım; ne yediği belli olmayan tiplerdi. "İstemiyoruz gidebilirsiniz." "Buna siz değil biz karar veririz." kaşlarımı havaya kaldırıp ona baktım "Hadi canım bundan niye bizim haberimiz yok?" "Öğrenmiş oldunuz." "Tata gidelim hadi taksiyle gideriz." "Nereye daha eğlenecektik ama." yapmacık bir üzüntü yapıp üstümüze gelmeye başladılar.

Arkamızı dönüp kaçacakken bir bedene çarpmam bir oldu. "Doğru, eğleneceğiz daha Joon Seo." Jungkook ve tayfasıydı. Yoongiye baktığımızda Jiminin üstüne yürüyen ite doğru öldürücü bakışlar atıyordu. "Siz karışmayın Jeon bunlar bizim." "Bizim olanlara dokunmaya nasıl cesaret ediyorsunuz acaba?" "Sizin olan?" "Evet bizim olan bu benim sevgilim o da Yoongi Hyungun sevgilisi." Jimin'e baktığımda gözleri fal taşı gibi açılmıştı. Bunu beklemiyordu galiba, bir dakika bu bana onun sevgilisi olduğumu mu söyledi? "Nerden sevgilin oluyorum ben senin?" "Hayatım o pastayı alıcam trip atmana gerek yok." Gülümsüyordu ve çenesini sıkıyordu çene kaslarının gerilmesinden belliydi. "Allah Allah topulu malınız mı? Hem paylaşmak sevaptır Jeon."

Daha ne olduğunu anlayamadan Jungkook önde olana;başları olduğunu tahmin ettiğim kişinin üstüne atlamasıyla diğerlerinin birbirine girmesi bir olmuştu. 5 kişiye karşı 3 kişi hiç adaletli değildi ama,Jimin çantasını yere bırakıp Yoongi'ye arkadan vurmak üzere olan kişinin üstüne atlaması bir oldu ve saçını bir yanda çekip kafasını ısırmaya başladı.Adam haliyle neye uğradığını şaşırdığından yeri boylaması bir oldu. Olayları şaşkın bir şekilde izlerken,kolumun çekilmesiyle kendime gelmem bir oldu. "BIRAK BENİ!" Bağırmamla Jungkook'un buraya bakmasıyla uçması bir oldu adamı yere yatırıp art arda yumruk atmaya başladı. Başları olduğunu tahmin ettiğim kişi bıçağı çıkarıp, Jungkook'un üstüne atlayacakken hiç düşünmeden önüne atlamamla karnımda bir sızı hissettim."TATA." Jimin'in bağırmasıyla herkesin bana dönmesi bir oldu. Karşı grup hemen arabasına atlayıp uzaklaşmışlardı.

Bıçak halen karnına saplı durumdaydı, dövmeli çocuk Zayıf çocuğa bakıyordu kalbi sanki o an yok olmuştu bu duyguyu çözememişti. Zayıf çocuğun gözleri ağır ağır kapanıyordu,dövmeli çocuk hemen Zayıf çocuğun yanına gidip kollarına düşmesine izin verdi. Pembe saçlı çocuğun gözleri buhulanmıştı, arkadaşının öleceği düşüncesi içi içini yiyordu. Dövmeli çocuğun anıları depretmişti. Ailesinide böyle kaybetmemiş miydi zaten? Koşarak arkadaşının yanına gidip çömeldi acı feryatları, sert çocuğun kalbinin yerinden sökmesine yetiyordu.Pembe saçlı çocuğa bakıyordu,kahverengi saçlı çocuk. Ambulansı aramıştı ve gelmelerini bekliyordu. Dövmeli çocuk yere akan kanları izliyordu. Herkesin bir anısı,yaşadıkları vardır. Anıların,yaşadıklarının depreştiği bir gün olur elbet,bu onlardan biriydi işte.