13.bölüm

213 37 143
                                    

--- 7 yıl öncesi ---

Koko ile ayrılalı 7 ay olmuştu. Ve gözlerinin benden başka birisine bakma hissine hiç bir şekilde alışamamıştım. "Neden o lanet kız."

Diye düşündüm hep, sonra aklıma bir fikir geldi. Basit ama ürkütücü o kızdan kurtulmak istiyordum yani akaneden. Bir insan neden kendisinden büyük biri ile takılabilirdi?

Yoksa ona aşık mı olmuştu, olamazdı o beni seviyordu. Beni sadece beni...

Bardağı taşıran son bir damla olmuştu. İkisini dışarıda öpüşürken görmüştüm, iğrendim ve orada kustum. İçimde intikam hissi uyanmış gibi hissettim. Bir ses yankılanıyordu içimde. 'Öldür onu!' 'Erkeğini çalmasına izin verme.'

İzin vermeyecektim. Sanki onu öldürsem ellerimden yine kayıp gitmeyecekti. Gidecekti ama en azından kimseye daha bakamiyacaktı.

Akaneyi öldürecektim, planım basitti. Evini yakıcaktım, gizlice akaneden sonra evlerine girip yere biraz kolonya döktüm ve yanına birsürü kimyasal malzemeler. Etrafa yayılsın diye biraz bekledim sonra onu odasına kilitleyip gittim.

Telefonunun farklı bir odada olmasına dikkat etmeyide unutmamıştım. O gün içerde ben ve akanenin haricinde başka birisi olduğnu fark etmemiştim bile, neyseki yüzümde maske ve ellerimde eldiven vardı peki beni neden durdurmamıştı?

Akane kurtulamadı, küçük kardeşi ise yüzündeki yara iziyle kurtulabilmişti. Kimse benden şüphelenmedi, koko haricinde.

Yaptıktan sonra pişman olmuştum zaten, kokoya olan takıntım bitmisti en azından. Ama bu defa benimle irtibat kurmaya çalışan oydu.

Akaneyi öldürdüğmü ve bunun burada bitmeyeceğni, canımı en yakınımdan yakıcağnı söylemişti.

Umursamadım hayatımda devam ettim sessiz ve sakince. Kokoyu birdaha görmedim ve yaptığım şeyi tamamiyle hayatımdan sildim, o süreçte bezbol takımında çıkmıştım ve babamla daha düzgün bir bağ kurmuştuk.

Ona itiraf ettim, akaneyi öldürdüğmü. Sanki bunu biliyormus gibi bi hali vardı, bana bir mektup verdi ileride o yokiken tekrar böyle bir olay yaşarsam bunu okumamı ve dediklerini yapmamı istedi önlem almada baya ısrarcıydı. O aptal mektupta ne yazdığnı hep merak etsemde o güne saklıyordum artık.

Kabul ettim.

o günden sonra bir karar verdim. Yaptığım hiç bir şeyden pişman olmayacaktım ne sonuçlar doğurursa doğursun.

--- günümüz ---

"Açabilir miyim artık!?."

Gözlerimi kapatmamı istedi kazutora, kabul etmek zorunda kaldım. "AÇ!"

O kadar coskuyla söylemişti ki heycanlanmıştım. Gözlerimi açtığımda karşımda elinde kedi olan biri vardı kazutora siyah saçlının yanına geçip onu bana tanıtıyordu. "Bak hima, bu Chifuyu."

"Merhaba yenge."

Karşımda eğilmişti. Kazutora yandan chifuyu dediği kişiyi dürtüklüyordu. "Chifuyu salak mısın."

"Sevgiline ne dememi bekliyorsun?"

Hafifçe öksürmeme neden olmuştu. Sahiden biz kazutora ile neydik, sevgili değildik arkadaşta değildik bunu bir kenara bırakıp, chifuyunun kucağındaki kediye döndüm. "Chifuyu, kucağındaki kediye bakabilirmiyim?"

Kucağında bana bakmayan kediyi uzatmıştı. Fazla şirin birşeye benziyordu,gözlerini actığında kazutora ile aynı gözlere sahip olduğnu fark ettim, yani beni kırmamıştı gerçektende. Gözümden bir damla yaş gelmesine sebep olmuştu. "İyi misin yeng- hima."

Timeback| Kazutora x Fem ReaderHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin