İrlandalı Şansı

Bölüm2

Arabamı ücretli garaja bırakıp sokağa çıktım

O sırada 5 yıldır duymadığım sesin acılı haykırışını duydum "Yardım et Collin" sadece şuydu

aklımdan geçen "NERDESİN?!" Etrafıma bakınıp duruyordum ama sesin geldiği yönü

bulamıyordum. Gözümden yaş gelmeye başkamıştı. Nerdesin nerdesin diye bakınıp duruyordum

"Çok acıyor Collin yardım et hatırlıyorsan lütfen lütfen lütfen lütfen". acılı sesi kalbimi daha

kötü deliyordu ama bulamıyordum göremiyordum. Zihnimle yanıt verdim "Nerdesin

bulamıyorum yardım etmek istiyorum ama nerdesin?!" "İlk müzenin a-arkası

ça-çabuk ol acıyor". İlk müze? Ora nere tamam düşün Collin neresi olabilir ilk müze yakında

olmalı bana seslenebildiğine göre. O sırada aklı başında görünen adamın irine "Şey bakar

mısınız? İlk müze neresi biliyor musunuz?" Meğersem "ilk" müzenin adıymış fosil müzesiymiş

O yer adamın tarif etmeiyle fırlamam bir oldu. Koşarak müzeye gittim demir parmaklıklardan

eteğime rağmen atlamayı başardım. Temkinli adımlarala yürümeye başladım. Ağzımdan

Korkulu bir. Hiğğğ sesi çıktı kırmızımsı bir sıvı çöp konteynırının oraya yayılmştı. Koşarak oraya

gittim. Ordaydı çöp konteynrının ynında kanlar içinde ama hala yakışıklı. Yanına çömelim

-Geldin...

-Ne yapmalıyımçok kan kaybediyorsun

-Ah o mu o irazdan geçer

-Delirdin mi sırtına bir...

-Mızrak girmiş dğil mi? Yo o 4-5 saate gçer ama haklısın sonuçta insan bedeni bni yaşadığım

yere göürmelisin orada çabucak iyileşirim. Zoraki bir şekilde sırıttı.

-A~ama arabam yok yani uzakta. Konuşamıyacak bitkin düşmüş olmalıki eliyle anahtarları uzattı

ve nasıl olduda fark edmedim dediğim Range Roverı gösterdi. Arabaya taşımak zor oldu.

Üstüm başım kan olmuştu direksiyona geçince yine zihin konuşmalarımıza başladık. Tek kaşım

havada tarif ettiği yolu izledim New Jersey'i açıklarında bir yere geldik dışardan bakıldığında

Normal birinin yaşadığı normal bir yerdi garaj yolu olan bahçesi olan sıradan bir yer

Takdir ettim kimse burda böyle iriin yaşadığını anlayamazdı. Arabadan onu taşımak daha zordu

Neyseki kimse yoktu. Yukarı kataçıkardğımda artık tükenmiştim

-Şimdi?

-Sırtımdan onu çekip çıkar

-Ama iç organların...

-Dediğimi YAP diye hiddetle kükredi biraz korkmuştum o nedenle arkasına geçtim. Gözlerimi

kapattım ve mızrağı çektim kanı yüzüme fışkırdı. Ama öyle bitkindimi teşekkürünü yaptığım şeye

rağmen geçiştirdim. Kanlar içinde olmasın olmama ve yatağında kıpkırmızı olmasına

Rağmen kendimi yanına bıraktım.

Kahve filtresi sesiyle kalktım. Kurtarıcım yanımda diildi. Ürkek adımlarla aşağı indim kahve

makinasının başındaydı temizlenmiş üstüne cücuduna yapışan ve büün kaslarını kabak gibi

ortada bırakan beyaz bir tişört ve altına eşefoman giymişti. Dağınık halimden utandım ama

beni çoktan fark etmişti

-Günaydın kahve ister misin? Olur anlaında kafa salladım karşılıklı oturunca bir süre

Kahveme bakıp oturdum onra bakışlarının üstümde olduğunu hissettim

-Na~nasılın yani yaran nasıl?

-Ah o mu geçti pek az olan bi şey diil bu sefer sadece dikkatsizdim

-Anlamıyorum nasıl iyileştin evin bir özelliği mi var

-İyi sorular ve bilimsel cevapları yok

-Ah karnıma girmiş araba kapıının çıkmasının hayatta kalmamım ve senin de sırtından giren

mızrağa rağmen yaşamanın da

-Ne yani yaşamasamıydım?

-Hayır! Yani tabiiki hayır hayatımı kurtardın sadece bilirsin bunlar normal diil

Kafasını dışarı çevirdi ama yoo dostum yoo 5 yıldır ortalıkta yok bu kadar kolar diil

-Cevap VER! 5 yıldır yoksun geceleri seni düşüüp ağladım ben-

Tam tiatral yakarmmı tammlıycaktımki şaşkınlık dolu bir sesle

-Beni mi düşünün?

-Evet salak gii ağladım başına bi şey gelmemiş olsun diye dua ettim seni bir daha görmek için

Ama sen... (Kollarımı kavuşturup). Ne salağım gördüğümo şeyleri düşünüp durdum. Kendine

Bir şey yapmandan korktum eve bn aptalın tekiyim alt tarafı en fazla 15 dakika gçirdiğim biri

için endişelendim. Ama sen sen çok zalimsin 5 yıl sesini çıkarmadın sonra birden yarım etmem

için çağırdın biliyor musun şu anda kullanılmış hissediyorum

-Niyetim bu diildi

-Öyleyse neydi müthiş varlık onu da geçtim daha adını bile bilmiyorum

-Harry

-Hıı?

-Adım Harry ne oldğum konusuna gelince tam bir adımız olduğunu sanmıyorum

-Öyleyse Harry (yüzüme istediğini elde eden kadın bakışını koymuştum ve bunun haksız bir tavır

olduğunu biliyordum yine de beni üzmüştü çocuğun en azından kız nazı denen şeyden haberi

vardı) sen ne gibisin? Bunu söylerken sesimdeki kızgınlıktan eser kalmamıştı ama nedense

gözünden akan yaş damlasının kucağına düştüğünü gördüm ama bu normal değildi yaş

damlası...

Pekala pk takmıyosunuz ama ikinci bölümü hemen koymak istedim. Bir tane okuyucum va ona da

teşekkür ediyorum okuyup Vote ladığın için saol. Lütfen VOTE and COMMENT