"მარადიული" - *THE ETERNAL * (დასრულებული)

თავი 9 ნახევარმთვარე

სინტია  ჯონგუკს გვერდით მიუჯდა და წყნარად გადახედა იქ მყოფებს .

- რაო ლეკვო? დანაყრდი?
ისევ თეჰიონმა შეაშინა რომელიც მის ზურგს უკან გაჩნდა და თმაზე მოეფერა.
სინტია კანკალმა აიტანა კითხვები ისევ აწუხებდა და   არ აძლევდა მოსვენების საშვალებას.

-იცი ცოტა მომშივდა , ხომ ვერ დამეხმარებოდი? ...
ყელს  ყელს თითი გადაატარა და გაუღიმა .

-თეჰიონ მორჩი მის შეშინებას !
ახლა კი სინტიას  გვერდით მჯდომი ჯონგუკის ხმა გაისმა რომელიც დაიღალა ამ ყველაფრით.

- ოო კაით რა  , რა უჟმურები ხართ .
თვალები აატრიალა და თავის ადგილს დაუბრუნდა .

- თქვენ, არ ჭამთ?
სულელური კითხვა დასვალ სინტიმ მაგრამ აინტერესებდა ასე ჩუმად ყოფნა მისთვის უბრალიდ  საშინელი სასჯელივით იყო .

- არა .
თავი არც აუწევია ისე უთხრა  ხელში ტელეფონი ეჭირა და რაღაცას სქროლავდა .

- რას ...რას მიპირებ?
ძლივსძლივობით  დასვა კითხვა.  პასუხი, რომ არ მიიღო ისევ დასვა კითხვა .

-უნდა მომკლა?
ამ სიტყვებზე ჯონგუკს ჩაეცინა  და ამჯერად სინტიას გახედა

-რატომ უნდა მოვკლა ის რაც ჩემია.
ელის ამ სიტყვებზე ტანში დააჟრიალა გულისცემა აუჩქარდა და შიშმა ისევ მოიცვა მისი გონება ...

ჯონგუკს ბევრი აღარ მოუცდია სინტიას  ხელი ტაცა და  უკბინა.
სინტიამ ისევ დაიყვირა , ცრემლებმა ისევ დაიწყეს დენა ხმის ამოღება რცხვენოდა არ უნდოდა ყვირილი . ის კი იდგა, მისი ხელი მოექცია და ტკბილ სისხლს სიამოვნებით აგემოვნებდა  ,რომ დაკმაყოფილდა  ხელი გაუშვა , სინტიას ხელზე წვეთი სისხლიც კი არ იყო , რა დატოვებდა რომ ჯონგუკი? სინტიას  სახე მთლიანად სველი ქონდა  და ტირილსგან თვალები ჩაწითლებული  .

ისევ ხელში აიტაცეს და წამში იმ ოთახში დააბრუნეს სადაც აქამდე იწვა მხოლოდ
* დაიძინე * უთხრეს და გავიდნენ .
სინტიამ ვეღარ მოითმინდა  ისევ ტირილი დაიწყო ეცოდებოდა საკუთარი სუსტი თავი ის ასეთ მდგომარეობაში არასდროს ყოფილა როგორც არ უნდა ეცადა საკუთარი თავის დაწყნარება არაფერი გამოსდიოდა .