စြဲၿငိေႏွာင္တြယ္
🌸pann
Part (10)
၁၉၉၁ ။
ႏွစ္တစ္ႏွစ္ေျပာင္းလာျပန္ၿပီ..။
ႏွစ္ေျပာင္းရက္ေျပာင္းသလို ကြၽန္ေတာ္တို႔လည္းခုဆိုကိုးတန္းေက်ာင္းသားေတြျဖစ္လာၿပီ..။
မီလတ္တို႔လိုအပ်င္းႀကီးၿပီး စာမက်က္တဲ့ေက်ာင္းသားလည္း ကိုးတန္းထိပါလာေသးသည္..ကံမ်ားေကာင္းလြန္းေနသလား ဒါမွမဟုတ္စာပဲတကယ္ရၾကလို႔လားေတာ့မသိပါ ။
မီလတ္သာအပ်င္းႀကီးတာ..သူ႔ေမာင္မိုးသီးေတာ့သူ႔ေလာက္မဟုတ္..မိုးသီးကေဆာ့တာေတာ့ေဆာ့တာပဲ..စာနည္းနည္းပါးပါးလုပ္ေသးတယ္ေျပာရမယ္..မိုးသီးလည္းဒီႏွစ္ဆို ေျခာက္တန္းေက်ာင္းသားႀကီးျဖစ္လို႔ ။
စာနဲ႔ပတ္သက္ရင္သူ႔အစ္မထက္ေတာင္ နည္းနည္းေလာက္ျဖစ္ျဖစ္ပိုသိေသးတယ္..သူ႔အစ္မ ခန္႔မီမီလတ္ကေတာ့ ။
" ကြၽီး..ခြၽတ္..တင့္.."
ျခံထဲကိုစက္ဘီးဘရိတ္ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း တန္းအုပ္ဆြဲေတာ့ ဘီးကသဲေျမနဲ႔ျခစ္သံႀကီးၾကားရၿပီ..။
စက္ဘီးေဒါက္ကိုလည္းေဆာင့္ေအာင့္ခ်လို႔..ပါလာတဲ့ဆြဲျခင္းေတာင္းလည္းဆြဲခ်ၿပီး ေလွကားထစ္ေျခရင္းမွာပစ္ခ်ကာ အိမ္ေပၚခပ္ၾကမ္းၾကမ္းနင္းတက္သြားတာက ေအာက္ကလူေတြေခါင္းႀကိမ္းဖြယ္အတိ..မိန္းကေလးေျခသံပါတဲ့..တဒုန္းဒုန္းတဒိုင္းဒိုင္းနဲ႔ ။
မေနႏိုင္ေတာ့ ေအာ္ေငါက္ရၿပီ..။
" ဟ မီလတ္..ေအာက္မွာနင့္အစ္ကိုေတြထိုင္ေနတာဟ..တဒုန္းဒုန္းတဒိုင္းဒိုင္းနဲ႔ "
ကိုယ္ကေအာ္တာေအာ္ေနရတာ ငေအာ္ပဲ႐ွိမယ္..အေပၚကေကာင္မေလးေတာ့ သူ႔နားထဲဘာမွမၾကားသလိုနဲ႔ ။
" ထားလိုက္ အဲ့ေကာင္မေလး.."
အေမကေခါင္းေပၚမွာပတ္တင္ထားတဲ့တဘက္ကို ဆြဲခ်ရင္းခ်ိဳင္းၾကားညႇပ္ထားတဲ့ပိုက္ဆံအိတ္ကိုစားပြဲေပၚအသာတင္ၿပီး ကြၽန္ေတာ္တို႔ေဘးဝင္ထိုင္သည္..။
" ဘာျဖစ္လာၾကတာလဲ..ေစ်းကိုအတူသြားၾကတာမဟုတ္ဘူးလား "
အျပန္လာက်တစ္ေယာက္တစ္ကြဲ..။
أنت تقرأ
စြဲၿငိေႏွာင္တြယ္
أدب المراهقين" ငါနင့္ကို အဲ့ဒါေတြမႀကိဳက္တာပဲ..ဘယ္ေတာ့မဆိုေပါ့တန္လြန္းတယ္..ဘာတစ္ခုမွေလးေလးနက္နက္မ႐ွိဘူး..တစ္ခုခုဆိုေ႐ွာင္ေျပးတတ္ဖို႔ပဲသိတယ္..ဒီအသက္ရြယ္ပဲေရာက္ေနၿပီ မေတြးေခၚတတ္ေသးဘူး..အဲ့လိုပံုစံပဲၾကပ္ၾကပ္လုပ္ ဘယ္ေတာ့မွေ႐ွ႕မေရာက္ဘူး သူမ်ားေနာက္ပဲနင္လိုက္ေနရမယ္ " "...
