Şiirlerim

Tanrı Yok

Kaplan gibi bas toprağa
Gözlerinde ateş
İleriye bakacaksın
Ormanlar önemsiz
Dağlar değersiz
Geceler sessiz gelecek sana
Kuşlar uçacak adımlarının yankısında
Sular sıçrayacak korkak kurbağaların telaşında
Filler güzergahlarından geriye bakacak
Hissettikleri seni arayacak ıslak gözleri

Kaplan gibi bas toprağa
Titrer yerin altındaki solucan
Hüzün çökmüş üstüne
Yukarıya çevirdiği vücudu
İlim ilim inlemekte

Ve ağlayacak bulutlar üstüne
Tanrının tüm varlıklarını sarsan o canlı ne diye
Islanacaksın o sessiz gecede
Bakışlarında ateş
Bakacaksın ileriye
Bastığın toprak çamurlaşacak
Islak çiçek kokuları

Koşmaya başlayacaksın
Zebralar, zürafalar yolu açacak sana
Solucan vücudunu aşağıya bastıracak
Fillerin derin bir iç çekişinde
Kurbağalar vraklayacak sonsuz bir an boyunca
Ve kuşlar göçecek varolmayan ülkenin dağlarına.
O an
Varlığına utanacak insan
Kaplanın ateşindeki yansımasında

Ve çamurlu ayaklarınla varacaksın uçurumun kenarına
Öyle yüksek ki nefesin tutulacak
Öyle bir an gelecek ki kendinden korkacaksın
Düşmeni bekleyecek o an tanrı
Ve varlıkları tutarken nefeslerini
Sen adımını atacaksın:
"Ey doğanın baştan çıkarıcısı,
Senin olmaya geldim"

...

Ormanlar kararıyor
Kuşlar intihar etmekte dağlarında
Solucan insan ayakkabısı altına yapışmış
Kurbağalar üzgün deneylerinde kurban
Toprağa saplanmış fildişleri
Bir gül gibi düşüyorsun şimdi

Tanrı yok!

Ölü çiçekler düşerken bedenine
Gözlerindeki ateş solacak
Geceler çığlık çığlığa
O son fısıltını duyduklarında:

Tanrı yok!