Şiirlerim

azrail

Ölümsüz şarkım bu benim
Atar ruhunu uçurumdan
Örtsen de karanlığını
Parlayacaksın yaşamdan

Bu ölümün şarkısı
Kıstıracak bedenini
Ve haykırırken adımı
Damlayacağım nazik bir ruh gibi
O sisli karanlığından

Kilisenin çanı gibi çalacağım dudaklarında
Elinde solacağım bir gonca gibi
Ve çekeceğim ruhunu ansızın
Sevincinin en parlak ışıltısında

Ölüm ağdalı gülümsemesini yapıştırmış 
Yüzüne o küçük kadının
Güneş dolaşsa kemiklerini
Dalgalar yıkasa o ışıltılı maskesini
Ve rüzgar üflese de pelerinine
Hayatın o muhteşem ilahisini
O ölüme ait
Ölüm de ona
...
Sırıttı kadın uçuruma
Eline bulaşan acıyı sildi
Ve bir hışımla ayrıldı oradan
Sanki hiç var olmamışcasına