Sadece ben vardım
Tüm ömrümde sadece kendimle olacağımı farkettiğim o an dünya bir saniyeliğine durdu
Tek kendimi kendim anlıyor
Tek kendimi kendim biliyor
Bana dedi ki seni çok iyi tanıyorum
Geceye fısıldadığım cümleleri biliyor musun
Gözlerime uyku girmiyor
Odada dolanırken bir yığın düşünceye karşı açtığım savaşlarda kaybettiğim yenilgiler üstüne yediğim yemekleri
O an farkettim ki sadece ben vardım hayatımda
Anne baba kardeş arkadaş
Siluetleri dağılmaya yüz tutmuş
Ellerimle dokunsam uçacak gri göğe
Korkuyorum
Beni tanıdığını mı zannediyorsun
Arkadaşlarım bile beni tanıyamadığını söyledi
Ruh analizlerimi yapmak için vakit ayıran annem çok yorgun
O an anladığımda tek gerçek benim
Dünya bir saniyeliğine durdu
Okyanuslar dalgalarını üzerime vurdu
Çöllerde kum fırtınaları
Ormanlarda devrilen ağaçlar
Gökte patlayan duygular
Elime defterimi aldığımda ve karıştırdığımda
Küçükken çok mutsuz olduğumu görüyorum
Arkadaşlarım anlattığında o mutlu anılarını
Hüzünle gülümsüyorum
8 yaşındayken yazmaya başlamıştım şiirler
Ve hayatın anlamı üzerine kargaşa
Kahkahalarımı bıraktığım sepet
Delinmiş
Bir yerlerde düşmüş olmalı
Belki yalanlar diyarında kaybettim
Belki idealler dünyasında
Böyle umutsuz ve çirkin durduğuma bakmayın
Artık depresyonda değilim
Çünkü duygulara inanmayı bıraktım.
Anlam da aradığım yok
Anlam anlamsız bir kelime
Simdi sadece yaşıyorum
Bomboş
Yürüdüğüm yol nereye varacak?
Sadece ben bileceğim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Şiirlerim
Puisikendi yazdığım şiirler :) Not: okurken ekranın ortasına dokunun. Aa- belirecek. Ona tıklayın. Böylece şiir sayfaya sığacak.
