*Hayalimizin başlangıcı...*
+Alo
-Alo kızım nerdesin??
Annemin sesi o kadar korku dolu geliyordu ki..
+Dışardayım geliyorum şimdi annecim birşey mi lazım.
- Kızım birşey lazım değil ama eve çabuk gel yoksa-
Ve hat kesilir....
~•~
Koşarak eve gidiyordum. Babam anneme birşey yapabilirdi ve bundan çok korkuyordum. Sonunda evin kapısına vardığımda bizim kapının önünde benim ve annemin eşyaları duruyordu. Eşyalara bakarken bağırış sesleri yükseldi. Apar topar çantamdan anahtarı arıyordum. Zaten hep ihtiyacım olduğu zaman eşyalarımı bulamam. Anahtarı buldum ve direk kapıyı açtım. Sesler mutfaktan geliyordu tehlikeli bölgeden diğer adı ile. Annem ve babamın gölgeleri kadraja girdiğinde Anneme vurduğunu gördüm içim o kadar sızlıyodu ki küçüklüğümden beri bu manzarayı görmek zorunda kalmıştım. Kendimi toplayıp mutfağa girdim. Annemin narin saçları babamın elindeydi çekip duruyordu.
"BABA!"
o kadar şiddetli bağırdım ki boğazım acıdı. Babam annemi yere atıp bana doğru yürürken suratımda hiç korku yoktu sadece annem için korkuyordum. "SEN KİME BAĞIRDIĞINI SANIYORSUN!?" diyip saçlarımı çekmeye başladı canım yanıyordu hemde fazlasıyla. Annem acı içinde babama yalvarırken ben hiçbirşey olmamış gibi duruyordum. En sonunda annem bu dünyada asla yapmadığı birşeyi yapıp babamın içtiği şişelerden birini alıp babamın kafasına attı evet bunu yapmıştı. Babam sarsıntı ile yere düşerken ben şok içinde anneme bakıyordum. Annem elimden tutup "Fazla vaktimiz yok burdan hemen çıkmalıyız ama önce" diyip yatak odasına girdi. Yatağın arkasına koyduğu paraları çıkarıp benim çantama koydu. "Şimdi burdan çıkmamız gerekiyor." Canı acıyordu ama yinede gülmeye çalışıp elimi tuttu. Kapıya doğru ilerlerken son kez eve baktım anılarıma. Çocukluğumu burda bırakıp gidiyordum şuan. İçimdeki çocuğa ihanet ediyordum bir kez daha. Annem kolumdan çekiştirip "Artık gitmeliyiz kızım." Diyip bavulları sürüklemeye başladı. Annemin de içi yanıyordu. Her ne kadar gitmek istese de burda bu evde onun da anıları vardı. Kendime ait olan Bavulu sürüklemeye başladım. Görüşürüz çocukluğum son kez elveda
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Ateşle İmtihan
Teen FictionYaşadığın herşey aslında bir hayal ürünü olsa..? Bazen kendimizi mutlu etmek için hayal ürünleri kurarız...Ama senem bunun sınırlarını aşmış bir hasta. Artık hayal dünyası onun yeni yuvası olmuştu. Kafanda kurulan bir kurgu bir düzen. Gerçek olmaya...
