Ateşle İmtihan

Hayal değil

Bomboş bir oda içinde yanlızdım. Evet tuhaf ama olması gereken bu sanırım. Yaşadığım şeylerin ilk defa hayal ürünü olması canımı sıkmıştı.
Evet Gördüklerim gerçek değildi ama bitmeseydi de olurdu.
İç dünyamda hem acıyı hemde aşkı tattım.
Kaldığım hastanede benim gibi yüzlerce kişi var.
Bir çok kişinin tedavisi iyi giderken bir çok kişinin ki ise aksine berbat gidiyor.
Benimki gibi.

*Tık Tık*

Bu kimdi ?
Kapı yavaşça açılırken hayal dünyamda ki aşkımı gördüm.
Ona çok benziyodu. Hatta şıp demiş burnundan düşmüştü.
Etkilenmedim değil.

"Pardon sanırım yeni hastam sizsiniz.
Ben doktor Buğra şimdiden memnun oldum tedavinizin geri kalanında size yardımcı olucam."

Kesinlikle Hayal dünyamdaki çocuktu.
Doktor Buğra.

"İyi misiniz? Durgun görünüyorsunuz."

"Hı?"

Ne güzel bir cevap

"İyi misiniz?"

"E-evet kimdiniz?"

Derin bir iç çekti.
"Dediğim gibi ben sizin yeni doktorunuzum. İsterseniz vakit kaybetmeden tedavinize başlayalım?"

"Tabi başlayalım."

Adam ciddi bir tavır ile karşı koltuğa oturdu.
Yatağıma çöküp sadece sorduklarına kısa cevaplar verdim.
Doktor pek tatmin olmamış gibi görünüyordu.
Sanki buraya gelmesinin amacı farklıydı.

"Peki bugünkü tedavi bu kadar olsun."
Rahat bir iç çektim.

"Size birşey sormak istiyorum."

Ne sorucaktı

"Tabi sorabilirsiniz"

"Seni burdan kurtarmamı ister misin?"

"Evet çok isterim."

"O zaman bir kaç şartım olucak."

"Pardon?"

"Seni burdan doğru benim kendi evime götürücem. Benimle kalıcaksın ve beni arada eğlendiriceksin. Yanlız evin dışına çıkmak dahi yasak."

Eğlendirmek? Ne diyo bu

"Pardon da eğlendirmek derken? Neyi kastediyorsun."

Sinsi ama bir o kadar ciddi bir şekilde güldü. Yavaş adımlar ile yanıma geldi. Nefesi yüzüme çarptı.

"Öğreniceksin?"

"Kabul etmeme gibi bir şansın yok. Kabul etmezsen emin ol herşey belki daha kötü olur."

derin ama sert bir nefes verdi.

"Yarın sabah hazır olun sizi almaya gelicem."

Ve gitti.