Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Jungkook
Evinden çıkan Chaeyoung'u görür görmez koştum ve ona yetiştiğimde arkasından sarıldım.
"Ben seni durmadan hep böyle özleyecek miyim kızım?" dediğimde kıkırdadı.
Benim olduğumu anlamıştı bu yüzden biraz daha sarılmama izin verdi.
"Günaydın." dedim büyük bir keyifle.
"Günaydın."
Karşısına geçip elini tutmuştum. Gülümseyerek ellerimize baktı. Elini bırakmadan birlikte küçük adımlarla ilerledik. Dün birlikte koşuya gitmek istediğini söylemişti, bu yüzden uyumamıştım geç kalkarım diye.
Nehire gidene kadar arada bir ellerimizde durduruyordum gözlerimi, bunun gerçek olup olmadığını sorguluyordum. Onunla olmak hâlâ imkansız geliyordu fakat şimdi elini tutuyordum.
Güneş yeni yeni doğuyordu, hava ise hâlâ soğuktu. Chaeyoung'un üşeyeceğini düşünerek beremi çıkardım ve ona taktım.
"Teşekkürler." dedi ve cebindeki maskeyi de taktı. Sanırım üşümeye başlamıştı.
"İstersen gidelim Chaeyoung, zaten neden sabahın köründe buraya geldik bilmiyorum."
Sadece gözlerini görebildiğim için kaşlarını çatışını görmüyordum fakat çattığına emindim.
"Koşuya geldik Jungkook."
"Peki peki..."
Ayağa kalktım. "Koşalım madem." derken esneme hareketlerine başladım. Ardından onun hiç beklemediği anda omzuna dokunup "Ebe sensin!" diye bağırarak koşmaya başladım.
Arkamdan kahkaha atarak koştuğunu gördüğümde hızımı arttırdım. Turuncu ışıkların yansıdığı suya düşmeden koşabilirdim umarım. O kadar çok koşmuştum ki Chaeyoung'un bana yetişmesine imkan yoktu. Dalga geçmek için gülerek arkama baktığımda Chaeyoung'u göremediğim an durdum.
"Chaeyoung?"
Etrafa bakındım. Ortalıkta yoktu ve ben endişelenmeye başlıyordum, birden nasıl görünmez olabilirdi ki? Bir daha seslendim.
"Chaeyoung! Neredesin?"
Omzumda hissettiğim el ile irkildim ve arkama döndüm. Bana güldüğü için kısılan gözleriyle bakan Chaeyoung "Yakaladım seni, ebe sensin." demişti. Onu gördüğüme rahatlarken bir nefes verdim. Bedenini kendime çekip sarıldım.
