Sırtımdaki gitar çantamı bir kenara koydum ve elimdeki içeceğimden yudum alırken Jungkook'a attığım mesajları kontrol ediyordum.
İki gündür bana cevap vermiyordu. Okula geldiği de yoktu. Tamamen iletişimimizi koparmıştı.
Çok pişmandım ona konuşamadığımı anlatmadığım için. Hüzünle bir iç çekerken bozuk olan moralim biraz daha bozulmuştu.
"Hey sarışın!"
Üst sınıftan bir çocuğun bana seslendiğini duyduğumda ona baktım. Bana göz kırptı ve yanıma geldi. Bir kolunu omzuma attığında bu yakın temasından hoşlanmamıştım. Yüzümü buruşturarak geri çekildim.
"Bu gece benim için bir şarkı söyler misin?" diye sormuştu fakat onun arkasındaki gözlere odaklandığımda sorusunu umursamadım çünkü Jungkook oradaydı.
Bizzat bana bakıyordu. Onu görünce gözlerimin parladığına yemin edebilirdim. Umutla onun yanına gitmek için ilerliyordum ki çocuk önüme geçti ve Jungkook'u görüş açımdan çıkardı.
"Söyleyecek misin?" dedi bu sefer.
Kaşlarımı çattım. Özellikle birine şarkı söyleyebilmem için o kişinin benim hayatımda bir yeri olmalıydı. Onu tanımıyordum bile. Derdi neydi benimle?
Kafamı olumsuzca salladım ve tekrar Jungkook'a bakmak için onu es geçtim ama görememiştim. Çoktan gitmişti.
O günün gecesinde sahneye çıkarken mekana gelir diye ümitlenmiştim fakat o gelmemişti.
