dünya adeta kabuğunu atan bir canlı gibi
her gün bir değişim başkalaşım halinde
ağaçlar döküyor yapraklarını birer birer
güneş doğuyor battığı yerin tam tersinden
ve o güneş yokken hiç tanımadığımız yüzlercesi
aldığı o son nefesi bile geri veremeden gidiyor bizlerden
işte böyle bir geçici dünyada ben çok kalıcı sevdim seni
benim güneşimde sensin nefesimde
şimdi al bu güneşi istersen batsın hiç doğmayacak şekilde
istersen de doğsun kalbine en dik gelecek enlemde
eğer batırsanda güneşimi
inan bana güneşin doğması gerekli değildi
gecenin en zifirisinde bile
güneşin dogacagını düşünmek bana yeterdi
öyle ya kış ayı geldi diye
güneş güzel yüzünü 'dünyasından' hiç esirger miydi ?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
"Şiirim" Dediklerimize
Poesíahayatta herkesin 'şiirim'dediği biri vardır mutlaka eğer yoksa da olmalıdır bence. Yazdıklarımla 'şiirim' dediğiniz insanları hatırlattiysam ne mutlu bana. Zaman ayırıp şiirlerimi okuduğun için çok teşekkür ederim iyi-kötü görüşlerinizi bekliyorum...
