⚠️🔞-WARNING: This story contains strong s*xual contents that is not suitable for young readers below 18. Not suitable for readers that are sensitive and uncomfortable with this kind of genre. If you feel uncomfortable, please skip this story. Don‘t report my account or my story, you‘re free to unfriend or block me. Thankyou.
-
I have a boyfriend, He's Sheon Dela Cruz. We're been together at 5 years. Today is our anniversary, pupunta na sana ako ng CR ng mag-ring ang cellphone ko at nakita ko ang caller, si Sheon.
𝗢𝗻 𝗖𝗮𝗹𝗹;
"𝑯𝒆𝒍𝒍𝒐?"
"𝑯𝒆𝒍𝒍𝒐, 𝒍𝒐𝒗𝒆! 𝑯𝒂𝒑𝒑𝒚 𝒂𝒏𝒏𝒊𝒗𝒆𝒓𝒔𝒂𝒓𝒚! 𝑩𝒚 𝒕𝒉𝒆 𝒘𝒂𝒚, 𝒍𝒆𝒕'𝒔 𝒎𝒆 𝒂𝒕 𝒐𝒖𝒓 𝑭𝒂𝒗𝒐𝒓𝒊𝒕𝒆 𝒑𝒂𝒓𝒌 𝒎𝒂𝒈𝒔𝒆𝒄𝒆𝒍𝒆𝒃𝒓𝒂𝒕𝒆 𝒕𝒂𝒚𝒐."
Halata sa boses n'ya ang galak.
"𝑶𝒖𝒎 𝒏𝒂𝒎𝒂𝒏. 𝑯𝒂𝒑𝒑𝒚 𝒂𝒏𝒏𝒊𝒗𝒆𝒓𝒔𝒂𝒓𝒚 𝒅𝒊𝒏. 𝑺𝒊𝒈𝒆 𝒎𝒂𝒍𝒊𝒍𝒊𝒈𝒐 𝒏𝒂'𝒌𝒐."
"𝒀𝒆𝒂𝒉, 𝒊𝒍𝒐𝒗𝒆𝒚𝒐𝒖!"
Sasagot pa sana ako ng binabaan na ako nito. Walang modo•~•.
𝗔𝗳𝘁𝗲𝗿 𝗮 𝗳𝗲𝘄 𝗺𝗶𝗻𝘂𝘁𝗲𝘀
Natapos na ako at lumabas. Nagmamaneho na ako papunta sa favorite park namin.
Papaliko na sana ako ng biglang bumulaga sa harapan ko ang isang 10 wheeler truck na nawala ata ng kontrol!
'Please tulungan n'yo po ako na makaiwas dito.'bulong kong dasal.
Pilit kong pinihit ang manibela at imaniobra para makaiwas sa truck ngunit nabigo ako.
Bumangga pa'rin ang truck sa driver seat kung saan ako naipit.
Nanlalabo na ang paningin ko at lumuluha na 'din. Hindi lang basta-basta luha kundi lumuluha na ng dugo ang mga mata ko.
May taong nagpapanic. Nawalan na ako ng lakas at unti-unti na'kong nilamon ng dilim.
-
Naalimpungatan ako. Iminulat ko ang aking mga mata ngunit wala akong makita, puro dilim!
"Sir, I'm sorry pero ginawa na namin ang lahat. Talagang napuruhan ang mga mata n'ya sa banggaan na nangyari kanina, at may bubog na pumasok sa mata n'ya sanhi ng pagkaputol ng mga ugat. Sad to say but Ms. Stephanie is totally blind."sabi ng lalaki, doctor ata.
No! Hindi p'wede! Ayokong mabulag!
Pinilit kongbtumayo kahit wala akong nakikita, nalaglag ako sa kama. Ayoko ng ganito...
"Love..."si Sheon 'yon!
Naramdaman kong yumakap ito sa'kin at do'n ko ibinuhos ang aking luha, kahit mahapdi pa ang aking mata dahil sa opera.
Hindi ko ito matatanggap!
𝗔𝗳𝘁𝗲𝗿 1 𝘆𝗲𝗮𝗿
Parang kailan lang nangyari ang aksidente pero sariwa pa ito sa'kin.
Nagbago ang lahat simula ng mangyari ang aksidente. Naramdaman kong nanlalamig na sa'kin si Sheon pero isinawalang bahala ko lang iyon dahil lagi n'yang sinasabi pagod lang s'ya sa trabaho.
Hawak ko ang tungkod ko bilang gabay ng biglang tumunog ang pinto bilang may pumasok may narinig akong tili ng isang babae? Wait! Sandra‽
"Avi, how are you?"halata sa boses nito ang pag-aalala.
"Okay lang naman ako."sagot ko.
"Mabuti, alam m-."hindi na natuloy ni Sandra ang sasabihin ng may pumutol nito.
"Oh, Sandra. Nandito kana pala, halika na at para masimulan na natin ang project..."hindi ko alam pero bigla akong inatake ng kaba, ewan.
"Project?"takang tanong ko kay Sheon.
"Yes, love. Kasi inasign sa'min ito ni Boss dahil nga trabaho tinanggap ko na. Kaya dito kalang tatawagin kita kapag tapos na kami."
Narinig ko ang mga yabag na papunta sa itaas. Pilit kong pinapakalma ang aking sarili sa sobrang kaba. May kung anong naguudyok sa'kin na sumunod sa itaas.
Umakyat ako sa hagdan at mabilis na nakapanhik. Med'yo saulo ko na ang mga pasikot-sikot dito. Pupunta sana ako ng study room dahil alam kong doon sila gagawa ng may marinig akong ungol.
Nanggagaling ito sa kuwarto ni Sheon, may siwang ata ang pinto dahil palakas ng palakas ang impact nito sa'king pandinig at sobrang bilis na din ng tibok ng puso ko talagang may mali.
"Ugh... Sheon, sige pa... Ah! Faster!"
"Shhh, Sandra h'wag kang maingay baka marinig ka ni Avi. Sh*t! Ugh... You're so tight!"
Nagbagsakan ang luha ko. Niloko nila ako! Mga traydor!
Ang sakit, 'yong mahal mo at kaibigan mo niloko ka. Si Sheon sinayang n'ya 'yong 5 years naming pagsasama tapos sa kanya parang basura na itatapon lang.
YES, I'M BLIND BUT NOT A DEAF.
───────────
BINABASA MO ANG
Innocentliekllr's One-Shot Collection
Acak[Ps: Expect a lot of Typographical and Grammatical Errors]
