Ghost in the Present

Chapter 20

"Anong oras ka makakapunta, Pres?" Bungad ni Chandria, ang secretary ng org namin no'ng sinagot ko ang tawag niya.

Katatapos lang ng huling klase namin kaya halos takbuhin ko na patawid ng Espana para hindi na pag hintayin ng matagal ang mga dadalo sa meeting.

"Katatapos lang ng class ko, papunta na ako."

I carefully crossed the street kahit na madaling-madali na ako, because I don't want that to happen again, not until hindi ko pa natutupad ang mga pangarap ko at nagagawa ang mga bagay na gusto kong gawin.

Ayaw ko ng maulit ang trahedyang iyon, na siyang itinuturing kong isa sa pinaka madilim na parte ng buhay ko.

"Anong oras sisimulan 'yong meeting?"

"We'll start in 15  minutes, malapit na ako."

Ibinaba ko na ang tawag pagkatapos no'n at mas nagmadali na sa paglalakad.

Agad akong pumasok sa building pagkarating ko at sakto na paakyat na ang elevator kung kaya't medyo napatakbo ako ng bahagya para pigilan ang pagsara nito. Nakahinga ako ng maluwag nang makasakay na ako at doon ko rin naramdaman na medyo pinagpawisan ako dahil sa paglalakad.

I looked around at napansin kong UST student yata ang kasabay ko, base sa uniform na suot niya. I usually don't check people out, but there's something that made me check her out that day.

Why does it feel like she's familiar?

My forehead creased and I immediately shrugged the thought out of my head. Stressed lang siguro ako kaya gano'n.

I was about to take deep breaths when I suddenly heard a moan...which I later realized na nanggaling sa phone niya.

My eyes widened a bit as I looked at her, and I silently cursed myself for suddenly thinking that...she's watching porn.

Is she watching porn? But then, it looks like she's about to laugh? Was it really porn?

Hell, ano naman kung porn? Bakit ako nakikialam?

I sensed panic from her when she met my gaze at nahiya rin ako bigla dahil do'n dahil baka isipin niyang tsismoso ako. Dahil kung porn man o hindi ang pinapanood niya, wala na dapat akong pakialam doon...kahit na medyo nakakatawa kung iisipin ang tagpong 'yon. I know it's embarrassing for her, lalo na kung hindi naman talaga porn ang pinapanood niya.

The elevator opened at agad akong lumabas, agad naman akong natawa nang makalabas but I tried my best not to laugh out loud because that's bad.

And when I saw her in the meeting room that afternoon ay hirap na hirap akong pigilan ang tawa ko, lalo na't parang takot na takot siya no'ng makita ako.

It looked cute.

I smiled at her pero panay ang iwas ng tingin niya. Aba! And I suddenly wonder what her name is, ngayon ko lang kasi siya nakita. Mas lalo akong napangisi no'ng makaisip ng paraan para malaman 'yon agad-agad.

"Your new executive committee, Ria?"

Ria smiled. "Yes, her name is Ami—."

The girl suddenly cut her off. "I'm Amanda, just call me Amanda!" Medyo mabilis at gulat niyang sabi, pero hindi 'yon ang nakakuha ng atensyon ko.

Am...it's that syllable.

Suddenly, I was reminded again...of the person I lost years ago. Amil.

Our story popped from my memory again and that night resurfaced in my mind.

"Kuya! Kuya! Tulong!" Ayen knocked loudly at munting na akong mag panic. Lecheng bata 'to.

"Ano?"

Itinuro naman niya ang laptop kong nakalagay sa study table ko. "Tulungan mo ako!" She pouted.