tell me the truth - kuroken

10

"Neler olduğunu duydunuz mu?"

"Kuroo'nun ailesi yokmuş."

"Yüzü de yakından çirkin görünüyormuş, ha!"

"Sandığımız kadar mükemmel değilmiş demek."

Daha da fazlası ve gülüşmeler.

Evet, ben yaymıştım Kuroo'nun sır ve ifşalarını. Benimkileri yayacağı gün, ondan erken davranıp ben onunkileri yaymıştım. Vicdan azabı çekiyordum tabii ki, Kuroo'yu seviyordum ama benim duygularımla oynamıştı.

Kuroo okulun bahçesinden girdiğinde, herkes ona bakıyordu ve gülüyordu. Hatta bazıları alay etmeye bile başlamıştı. Kaşlarını çattı, neler olduğunu anlamaya çalıştı. Sonra gözleri beni buldu ve neler olduğunu anladığında bakışları değişti.

Sanki bana... Bana hayal kırıklığıyla bakıyordu.

Yutkunamadım.

Bu hissi sevmemiştim.

Senin bana yapacağın da bu değil miydi, Kuroo? Neden ben sana yapınca hayal kırıklığına uğradın ki? Buna hakkın var mı sence?

Shoyo bana neler olduğunu sorarken gözlerimi Kuroo'nun gözlerinden ayıramadım. O da benim gözlerime bakıyordu onunla alay edenleri umursamadan.

O kalabalıkta, o yüksek sesli ortamda sanki sadece ikimiz vardık ve ölüm sessizliği gibi bir şey vardı.

En sonunda birinin onu yere doğru ittirip yüzüne yumruk atmasıyla bu son buldu.

Öksüz olmasıyla, çekip yayımladığım fotoğraflarıyla ve daha bir çok şeyiyle dalga geçiyorlardı.

Sanırım hayatını alt üst etmiştim.

Suçlu hissetmem normal mi, Kuroo?

Eski zamanlara dönmek istedim.

Düne dönmek istedim.

Tüm bunların hiç yaşanmamış olmasını diledim.

Ama hiçbiri kabul olmadı.

Çok üzgünüm, Kuroo... Beni affedebilecek misin?

-1. kitap sonu-

-

-

bu birinci kitaptı ve sonuna geldik, sezon finali gibi de düşünebilirsiniz. ikinci kitabı yayımlamaya başladığımda haber vereceğim <3