Μέχρι Τ' Αστέρια

Δεν Έχει Αντίο Για Μας

Τα μάτια της είχαν ξεκινήσει να φουσκώνουν την δική τους θάλασσα. Πλησίασε σιγά σιγά κοντά του, τα ποδια της ετρεμαν δεν ήξερε αν θα έπεφτε σε αυτό το βήμα της ή το επόμενο. Τα βήματα της μετρημένα άντεξε με κοπο και έφτασε απέναντι του κοιτάζοντας τον μέσα στα μάτια. Η φωνή της δεν άντεξε να μην βγει από μέσα της, όσο σπασμένη και αν ήτανε έπρεπε να βγει, της ήταν αναγκαίο.
-Λάμπρο

Λίγες ώρες πριν ο Γιάννος καθώς πήγαινε  στην σπηλιά του είδε το λεωφορείο να έρχεται στάθηκε για λίγο να ξαποστάσει και τότε τον είδε. Ο αδερφός του να κατεβαίνει τα σκαλιά του λεωφορείου ο θαυμασμός του μετατράπηκε στο ποιο γλυκο χαμόγελο του που θα μπορουσε ποτε να βγει από τα χείλη του. Σκοτεινιασε μόλις είδε πως ο Λάμπρος έκανε να φυγει χωρίς καν να πατησει το ποδι του στο χωριό του. Έτρεξε προς το μέρος του λεωφορείου φωνάζοντας το όνομα του. Εκείνος πάγωσε δεν ήξερε τι να κάνει έμεινε να τον κοιτάζει από απόσταση. Ο Γιάννος είχε ανοίξει τα χέρια του και τον περιμενε να έρθει στην αγκαλιά του, όμως δεν μπορουσε να τον πλησιασει λες και τα ποδια του  κόλλησαν στην θέση τους. Τελικά τον πάγο μεταξύ τους, δεν τον έσπασαν εκείνη αλλά ο οδηγός του λεωφορείου.
-Ελα αγόρι μου, τράβα στην οικογένεια σου. Πρέπει και εμείς να παμε σιγά σιγά στους δικους μας ανθρώπους... Σπίτι μας
Η τελευταία του λέξη σαν να ξυπνησε τον Λάμπρο από λήθαργο. Σπίτι του, στην οικογένεια του, ίσως στην αγκαλιά της. Κατέβηκε αποφασισμένος πέφτοντας στην αγκαλιά του αδερφου του, κρατώντας τον τόσο σφιχτά που νόμιζε κανένας πως θα τον έπνιγε. Ο Γιάννος απομακρύνθηκε ελάχιστα από κοντά του, δεν ήξερε τι να κάνει, τι έπρεπε να πει. Μέχρι που οι λέξεις βγήκαν από μόνες τους, χωρίς να προλαβει ο μικρός τότε Γιάννος να τις ελέγξει.
-Το ήξερα πως θα γυρίσεις, σε χρειάζεται όσο και εσύ ίσως και περισσοτερο.
-Γιάννο δεν είναι τόσο απλά τα πραγματα
-Είναι θα σε βοηθήσω σε ότι χρειαστείς, στο υπόσχομαι
Ο Λάμπρος το σκέφτηκε για κάποιες στιγμές, τα μάτια του ελαμψαν μόλις η ιδέα που είχε τόσες ώρες στο μυαλό του ολοκληρώθηκε με βασικό ρόλο να παιζει ο Γιάννος. Τα δύο αδέρφια έμειναν για λίγο στην στάση μέχρι ο Λάμπρος να του εξηγήσει το σχέδιο του. Ήταν σίγουρος πως ο αδερφός του θα τον βοηθουσε, το είχε ξανά κάνει άλλωστε πριν δύο χρόνια με μεγάλη επιτυχία. Ο Γιάννος έφυγε φουριοζος για το σπίτι της, ενώ ο Λάμπρος τραβουσε για την ρεματιά τους. Τα έκανε όλα όπως τον συμβούλεψε ο μεγάλος αδερφός του, από το πετραδακι στο παραθυρο μέχρι και τα λόγια που της είπε. Την άφησε εκεί που συμφώνησαν ίσως και λίγο ποιο κοντά για να σιγουρευτεί πως θα παει στην ρεματιά ώστε να μην γυρίσει σπίτι της χωρίς να τον δει. Η Ελένη από την άλλη που ήθελε να αποχαιρετήσει την μοναδική της αγαπης σκεφτόταν πως μόνο σε εκείνο το σημείο θα μπορούσε να το κάνει. Θεώρησε σαν σημάδι τον Γιάννο και τον δρόμο που είχαν παρει πως επρεπε να το κάνει, πως η ζωή συνεχιζόταν με εκείνη απλά να αποδέχεται ότι και εάν ερχόταν στον δρόμο της.